William Augustus Wellman urodził się 29 lutego 1896 w Brookline w stanie Massachusettset. Był amerykańskim scenarzystą i reżyserem filmowym. Wywodził się z wyższej klasy średniej. Jego matka była kuratorem sądowym, a ojciec maklerem giełdowym. W latach młodzieńczych Wellman często miał kłopoty z prawem. Został wydalony z Newton High School w Newtonville za zrzucenie śmierdzącej bomby na głowę dyrektora, jak również aresztowany i skazany na próbę za kradzież samochodu. Podczas I wojny światowej Wellman zaciągnął się do korpusu pogotowia ratunkowego Norton-Harjes, aby służyć jako kierowca. Podczas pobytu w Paryżu Wellman wstąpił do Francuskiej Legii Cudzoziemskiej i został przydzielony 3 grudnia 1917 jako pilot myśliwski, stając się pierwszym Amerykaninem, który dołączył do Escadrille N.87 w Korpusie Lotniczym Lafayette Escadrille. Służąc w tej formacji zyskał pseudonim "Dziki Bill", dzięki swojemu beztroskiemu stylowi latania. Wiosną 1918 roku Wellman został zwerbowany do Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych. Po powrocie do kraju, w weekendy odwiedzał znajomego aktora Douglasa Fairbanksa, który obiecał mu, że po zakończeniu wojny pomoże mu dostać się na wielki ekran. Tak też się stało i w 1919 roku obsadził Wellmana w roli młodzieńca w filmie "The Knickerbocker Buckaroo", a zaraz po tym dał mu drugą szansę w "Evangeline". Jednak z czasem, Wellman znienawidził aktorstwo, a ową pogardę do tego zawodu przenosił na aktorów, z którymi pracował już jako reżyser. Wielu z nich nienawidziło metody jego pracy, ponieważ na planie był tyranem i znęcał się nad nimi w celu wydobycia istoty ich roli. Pomimo tego, że był nałogowym alkoholikiem, sam nadzorował cały plan filmowy. Pracując dla studia Paramount, zwanego wówczas Paramount-Famous Players-Lasky Corp., Wellman stworzył swój przełomowy hit - „Skrzydła" (1927), pierwszy w historii film nagrodzony Oscarem w 1929 roku. Sam reżyser nigdy nie zdobył Oscara, choć był później 3 razy nominowany do tej nagrody za reżyserię filmów: „Narodziny gwiazdy" (1937), „Pole bitwy" (1949) i „Noc nad Pacyfikiem" (1954). Był 4 razy żonaty, miał siedmioro dzieci (wszystkie ze związku z czwartą żoną). Zmarł na białaczkę w wieku 79 lat, 9 grudnia 1975 roku w Los Angeles w stanie Kalifornia.