Amerykański wokalista, gitarzysta i autor piosenek, najlepiej znany jako frontman grupy The Smashing Pumpkins. Dziennikarz muzyczny Jim DeRogatis powiedział o nim, że "ze wszystkich pamiętnych artystów ery alternatywnej, [Corgan] był najbardziej tradycyjną gwiazdą rocka, ze wszystkimi wadami i zaletami wynikającymi z tego faktu[1]". Po rozpadzie grupy, razem z jej perkusistą, Jimmym Chamberlinem założył krótko istniejący zespół Zwan. Następnie, po wydaniu solowego albumu i tomiku poezji, w 2005 roku ogłosił reaktywację The Smashing Pumpkins. Corgan jest najstarszym synem Williama Seniora i Marthy Corganów. Ma dwóch młodszych braci: przybranego Jessego, niepełnosprawnego psychicznie i fizycznie, a także Ricky'ego, który jest malarzem. Rodzice Billy'ego szybko się rozwiedli, a jego ojciec ponownie się ożenił niedługo po tym wydarzeniu. Większość dzieciństwa spędził właśnie z ojcem i macochą w Glendale Heights w stanie Illinois. Nie był to szczęśliwy okres, głównie ze względu na bardzo złe stosunki między chłopcem a macochą. Przez wiele lat Billy musiał opiekować się swoim bratem Jessem, którego do dziś często odwiedza. Uczęszczał do Glenbard North High School w miejscowości Carol Stream. Corgan postanowił nauczyć się gry na gitarze po ujrzeniu u kolegi modelu Flying V. Dał swoje oszczędności ojcu, muzykowi jazzowemu, aby ten kupił odpowiedni sprzęt. Ten nabył mu używanego Gibsona Les Paula. Następnie starał się ukierunkować gust syna, zachęcając go do słuchania Jimiego Hendriksa i Jeffa Becka. Corgan okazał się jednak samoukiem, podobnie jak wielu współczesnych mu gitarzystów alt-rockowych. Po latach nauczył się jednak czytać nuty. Corgan dorastał słuchając hard rocka i heavy metalu, między innymi grup Led Zeppelin i Black Sabbath, aby po jakimś czasie odkryć rock alternatywny poprzez Bauhaus, The Cure i The Smiths. Podczas uczęszczania do szkoły średniej zaczął grywać w zespołach. W 1985 roku przeniósł się do St. Petersburg na Florydzie wraz ze swoim pierwszym poważnym zespołem, The Marked, jednak ten po około dziewięciu miesiącach rozpadł się, a Corgan wrócił do swojego ojca w Chicago. Zapytany w 1994 roku w wywiadzie dla Rolling Stone o swoje inspiracje muzyczne, Corgan odpowiedział: "Gdy miałem osiem lat usłyszałem nagranie Black Sabbath i to zmieniło moje życie na zawsze. To brzmiało tak zajebiście ostro, miażdżyło kości. Potrzebowałem tego uczucia. Bauhaus i The Cure to z kolei umiejętność tworzenia nastroju i zagęszczania atmosfery. Jimi Hendrix to umiejętność przetłumaczenia tego innego brzmienia gitary. Cheap Trick - to inspiracja wokalna. Chociaż Tom Peterson powiedział mi kiedyś, że Rick Nielsen nazwał nas niemelodyjnymi". Chociaż Corgan nie dorobił się wielkiej sławy jako gitarzysta, kilkukrotnie został doceniony pod tym względem. Greg Prato z All Music Guide w recenzji kompilacji Pisces Iscariot napisał, że utwór "Starla" "udowadnia, że Corgan to jeden z najlepszych (i najbardziej niedocenianych) gitarzystów lat dziewięćdziesiątych[29]". Magazyn Rolling Stone nazwał zaś jego i całą grupę "bezlitosnymi wirtuozami". W kręgu gitarzystów Corgan cieszy się dużym poszanowaniem. Napisał sześć artykułów dla magazynu Guitar World, zaś jego solówki w utworach "Cherub Rock" i "Geek U.S.A." znalazły się na liście stu najlepszych solówek w historii opublikowanej przez tenże magazyn. Także w ramach owej współpracy przeprowadził wywiad z Eddiem Van Halenem, jednym ze swoich idoli, pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Jego charakterystyczny, nosowy wokal często stanowi obiekt sporu wśród krytyków. Miami Herald określił jego głos "jednym z najbardziej irytujących głosów muzyki rockowej". Wiadomo także, że Corgan jest fanem grup Pantera i Metallica.