RECENZJA DVD: Zakonnica 1

Zakonnica to horror combo najwyższego szczebla i największego kalibru. Kino grozy w piekielnie przerysowanej formie. Kicz wycieka niemal z każdej sceny, stąpając po makabrycznej granicy między horrorem a komedią. Taki zabieg został podyktowany przez reżysera i scenarzystów. Sami twórcy podeszli do filmu z dozą dystansu. Trudno było dorównać mrocznemu klimatowi Obecności 2, w której klasztorny upiór pojawia się po raz pierwszy. Dlatego Corin Hardy wraz z ekipą zamiast zrealizować poważne widowisko na miarę Annabelle, skręcili w estetykę pastiszu kina grozy. Nieprzypadkowo zresztą jeden z głównych bohaterów przemierza nawiedzone opactwo z bronią bliźniaczo podobną do shotguna Asha z franczyzy Martwego zła. Porównajcie też make-up potworów w obu filmach. Przedstawione demony posiadają wspólne drzewo genealogiczne.

Spin-off Obecności to okultystyczna farsa, której jedynym rozwiązaniem fabularnym okazuje się relikwia najświętszej krwi Chrystusa. Przypomnę tylko cytat z innego filmu, z równie podobnym przedmiotem w swoim arsenale (dowcipów): Święty Attyla wzniósł granat ręczny ku górze, mówiąc: O Panie, błogosław ten granat ręczny, który rozniesie nieprzyjaciół Twych na malutkie kawałeczki w łasce Twojej. Komediowe korzenie horroru sięgają nawet brytyjskiego humoru.

Zakonnica nie tylko stara się pobić rekord liczby krucyfiksów w jednym filmie. Przede wszystkim to kocioł, do którego twórcy wrzucili możliwie jak najwięcej klisz i konwencji, utożsamianych ze światowym horrorem. Całość zalali gęstą smołą. Scenografia kina giallo łączy się tutaj z makabreskami studia Hammera. Przyjrzyjcie się nienaturalnej mgle, pokrywającej większość kadrów. Wygląda dokładnie tak, jakby zaraz miał się z niej wyłonić Dracula w wykonaniu nieodżegnanego Christophera Lee. Neonowe światło to z kolei kalka z twórczości Daria Argento. Smaczków i cytatów z innych filmów jest tutaj wiele.

Aby umilić sobie powtórny seans, postanowiłem policzyć wszystkie klisze i kalki, które pojawiły się na przestrzeni Zakonnicy. Jestem zobowiązany ogłosić nowy rekord kina grozy:

1. Krucyfiksy (duże, małe, średnie, odwrócone i stające w płomieniach – każdego rodzaju);
2. Cmentarz;
3. Koszmary senne, które nic nie wnoszą do fabuły;
4. Jumpscary;
5. Zombie (dodatkowo: zombie-zakonnica);
6. Opętane dziecko (dodatkowo: unoszące się nad ziemią w stodole);
7. Egzorcyzm, który nie przebiega po myśli duchownego;
8. Pogromca demonów w szeregach głównych bohaterów;
9. Mgła;
10. Kruk na gałęzi;
11. Dramatyczny wstęp, zapowiadający piekielną masakrę;
12. Postać, która zostaje wciągnięta przez demona w mroczną szczelinę – ostatecznie znika widzom z oczu;
13. Pochodnie, które stopniowo gasną w miarę zbliżania się demona;
14. Final Girl;
15. Samobójstwo z potrzeby opanowania zła;
16. Bohaterowie zapuszczają się nocą do lasu, zaopatrzeni wyłącznie w latarkę / lampę naftową;
17. Postać widziana z oddali w oknie starego budynku po chwili znika;
18. Węże (dodatkowo: wyskakujące z gardła opętanego dziecka);
19. Zatarcie granicy między prawdą a przerażającymi wizjami bohaterów;
20. Pochowanie żywcem;
21. Cienie demonów, poruszające się po ścianach (dodatkowo: cień demona jest tak duży, że zasłania krucyfiks);
22. Stare, satanistyczne księgi, skrywające historię narodzin demona;
23. Ludowe wierzenia / zabobony, które w ostatecznym rozrachunku okazują się prawdą;
24. Język łaciński;
25. Nekromanci;
26. Rytuał przyzwania demona;
27. Demon, który naznacza ciała bohaterów bliznami;
28. Przypadkowe postacią natychmiastowo giną (przebite, lewitujące, skręcone, wciągnięte w mrok);
29. II wojna światowa jako synekdocha nadejścia ostatecznego zła;
30. Bluźnierstwa pod adresem Boga;
31. Skrzypiące i wolno otwierające się drzwi;
32. Wiatr wzmaga się w miarę nadejścia demona;
33. Stygmaty;
34. Lustra ze znikającymi postaciami;
35. Ludzkie czaszki;
36. Demonom widać białka oczu;
37. Ręce wyskakujące z grobów / zza zamkniętych drzwi;
38. Pentagramy;
39. Found footage rejestrujące przebieg egzorcyzmu;
40. Personifikacja zła jako humanoidalnego stworzenia z zamaskowaną twarzą (dodatkowo: maska jest zbryzgana krwią);
41. Potwór / demon czatujący pod wodą na swoją ofiarę;
42. Odwrócone krzyże na ciałach ofiar.

Uff… Podejrzewam, że mimo wszelkich starań nie zdołałem wypisać wszystkich schematów, którymi rządzi się Zakonnica. Zapraszam was do wspólnej zabawy – napiszcie w komentarzach, jakie jeszcze klisze rzuciły wam się w oczy w trakcie seansu.

Nie zmieniam również oceny, danej w poprzedniej recenzji. Znów bawiłem się świetnie w trakcie seansu Zakonnicy. Horror wciąż stanowi jeden z moich ulubionych guilty pleasure wszech czasów. Wystarczy tylko przymknąć oko, nie skupiać się na braku spójności fabuły i mamy przed sobą najbardziej przesadzony, przerysowany w swojej konwencji horror całego gatunku. Nie zmienia to jednak faktu, że kilka scen faktycznie może wywołać palpitację serca.

Moja ocena pozostaje bez zmian: 6/10

Zakonnica jest dystrybuowana przez firmę Galapagos. Wydanie DVD posiada wiele wariantów językowych (w tym polskie napisy i lektora, angielskie napisy dla niesłyszących). Prócz filmu na płycie znalazł się komentarz twórców, w którym zachwalają klasyczne horrory oraz opisują proces tworzenia wizerunku demonicznej zakonnicy.