Filmy dziecko, retrospekcja, plaża, śmierć dziecka

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Maria zabiera swojego synka, Diego, na wakacje na wyspę El Hierro. Podczas podróży promem chłopiec znika bez śladu. Zdaniem policjantów Diego wypadł za burtę i utonął, brak jednak dowodów na potwierdzenie tej tezy. Maria wierzy, że jej syn żyje i że został uprowadzony, ale wiara ta zostaje wystawiona na próbę kiedy sześć miesięcy później kobieta otrzymuje informację, że na wyspie odnaleziono zwłoki dziecka. Maria musi wrócić na El Hierro i stawić czoła nie tylko przerażającej prawdzie, ale przede wszystkim swojej własnej wyobraźni.

Mounir jest Marokańczykiem, ale mieszka w Belgii od lat. Małżeństwo siostry Mounira, które umożliwiło obojgu otrzymanie odpowiednich dokumentów, istnieje tylko na papierze, ale jego relacja z jej mężem jest bardzo bliska. Doktor Pinget jest dla chłopaka jak ojciec, którego nie miał: daje mu dach nad głową, wspiera go i łoży na jego utrzymanie. Kiedy Mounir poznaje Murielle, mimo ich młodego wieku uczucie wygrywa: szybko pobierają się, dziewczyna zachodzi w kolejne ciąże. Zależni finansowo - i psychicznie - od doktora Pingeta, niemający dla siebie czasu, zakrzyczani przez dzieci małżonkowie niepostrzeżenie stają się sobie obcy. Film Lafosse’a mówi o tym, jak maleńka czarna plamka na duszy potrafi przemienić się w czarną dziurę. I o tym, że w związku nie wystarczy na siebie patrzeć - trzeba się widzieć.