Filmy relacja mężczyzna-kobieta, hinduizm, relacja ojciec-córka, śpiewanie

Yashovardhan Raichand i jego żona Nandini wychowali swoich synów Rahula i Rohana w atmosferze ciepła i miłości. Yash próbuje przekazać swym synom wartości, dziedzictwo i bogatą tradycję swej rodziny. Nandini ma jednak inne plany wobec chłopców. Chce, by doświadczyli miłości, a zwłaszcza Rahul, z którym łączy ją wyjątkowa więź.

Nominowany do Oscara kanadyjski film, wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepę Mehtę, porusza tematykę hinduskiej obyczajowości, a szczególnie życia wdów po śmierci mężów oraz aranżowanych małżeństw małych dziewczynek i starszych mężczyzn. Chociaż akcja filmu ulokowana została w 1938 roku, to właściwie do dzisiaj w Indiach takie śluby są normą. Co gorsza, gdy umiera małżonek, wdowa, niezależnie od wieku, zgodnie z zasadami religii i obyczajem winna spędzić resztę życia w aśramie dla wdów. W tej formie przytułku ma pokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które – wg wierzeń – wpłynęły na śmierć męża.