Filmy miłość, kaczka

Film składa się z ośmiu opowiadań, wprowadzonych prologiem. Anglia w średniowieczu. Wraz z innymi pielgrzymami Chaucer (Pier Paolo Pasolini) jest w drodze do Canterbury. W gospodzie, mężczyźni i kobiety, na zaproszenie pisarza, opowiadają zuchwałe historie o cudzołóstwie, zatargach rodzinnych, pożądliwych pragnieniach i kłótniach między przebiegłymi księżmi a naiwnymi zakonnicami. Chaucer robi notatki i puszcza wodze fantazji.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

1942 rok. Okupowany Paryż. Zastępca reżysera a zarazem członek francuskiego ruchu oporu Jean-Devaivre przyłącza się do niemieckiego studia filmowego "Continental Films" aby uniknąć podejrzeń i uzykać namiastkę bezpieczeństwa. Przez wiele następnych lat szpieguje reżyserując francuskie filmy produkowane przez Niemców...

Narrator - Barjo (Hippolyte Girardot), prostak, kiczowaty artysta, zbiera cudaczne, nikomu niepotrzebne rzeczy. W zeszycie zapisuje różne ciekawostki i zdarzenia zaobserwowane z jego okna. Kiedy spłonie jego dom, wyjedzie z bliźniaczą siostrą, impulsywną Fanfan (Anne Brochet) i jej mężem, egoistą Charlesem (Richard Bohringer). Stworzą idealny trójkąt ludzi "nie z tego świata".

Osierocona przez ojca i niekochana przez krewnych czternastoletnia Michelle (Anicée Alvina) ucieka z domu. W paryskim zoo przypadkowo poznaje o rok starszego Paula (Sean Bury), który przyjechał do Paryża z Anglii po śmierci ojca. Pomiędzy nastolatkami rodzi się więź przyjaźni, która stopniowo przeradza się w coraz głębsze uczucie. Młodzi ludzie postanawiają uciec od świata dorosłych i zamieszkać wspólnie w opuszczonej wiejskiej chacie.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.