Filmy protest studencki

Federico Fellini przedstawia nam poetycką wizję Wiecznego Miasta. Według reżysera, Rzym ma klika wymiarów, w których mieszają się przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Jest świetnym miejscem do oglądania widowiska życia. A także wielkiego widowiska końca świata. Wyobraża sobie, że koniec świata byłby w Rzymie spektaklem wysoko ocenionym i gorąco oklaskiwanym. Po czym wszystko można by zacząć od nowa, albo raczej odrodzić się. W filmie powracają liczne motywy i obsesje twórczości Felliniego.

Akcja filmu toczy się w Paryżu w burzliwych latach 1968 - 1969. Studenci, a także związki zawodowe buntują się przeciwko polityce rządu. François (Louis Garrel) jest dwudziestoletnim poetą, który uchyla się od służby wojskowej. Lubi barykady, ale nie należy do takich, którzy rzucaliby koktajlem Mołotowa w policję. Nałogowo pali opium i dyskutuje o rewolucji ze swoim przyjacielem Antoine'm (Julien Lucas). Korzysta z tego, że Antoine odziedziczył w spadku mieszkanie - mieszka u niego i żyje na jego koszt. Poznaje rzeźbiarkę Lilie (Clotilde Hesme) i zakochuje się w niej z wzajemnością. Mija rok, a bohater nadal, delektując się dymem opium, pisze wiersze, kocha się z Lilie, dyskutuje o polityce. Czy zdobędzie się na odwagę, by uczynić coś, co odmieni jego egzystencję?

Opis i ocena wydarzeń z marca 1968 roku uczestników dotąd pomijanych w oficjalnych i szeroko kolportowanych publikacjach.