Filmy ubóstwo, perspektywa dziecka, relacja matka-córka

Większość kolacji w domu Bucketów to cienki kapuśniak, którym mały Charlie z radością dzieli się ze swoją matką, ojcem i wszystkimi dziadkami. Ich dom jest mały, pochylony i niezbyt ładny, lecz z całą pewnością nie brakuje w nim miłości. Każdego wieczora, ostatnią rzeczą, jaką Charlie widzi przez swoje okno, jest wielka fabryka. Zasypia marząc o tym, co może być w środku. Od niemal piętnastu lat nikt nie widział, by z fabryki wychodził chociaż jeden robotnik, nikt też nie widział samego Willy'ego Wonka, choć - w tajemniczy sposób - fabryka nadal produkowała olbrzymie ilości czekolady, którą wysyłano do sklepów na całym świecie. Pewnego dnia Willy Wonka ogłosił ważną wiadomość. Otworzy bramy swojej fabryki i wyjawi "wszelkie swe tajemnice i czary" pięciu szczęśliwym dzieciom, które znajdą złote kupony, ukryte w opakowaniach pięciu losowo wybranych batoników czekoladowych Wonka.

Państwo Carmichaelowie mieszkają na Brooklynie razem z czwórką dzieci: trójką synów i córką - Tarą. To ona jest w filmie narratorem. Przedstawia swoimi oczami historię rodziny. Ojciec jest muzykiej jazzowym, który zaczął komponować własne piosenki i jego dochody zmalały. Mama jest nauczycielką i stara się jakoś utrzymać rodzinę. Spike Lee przeniósł do tego filmu swoje wspomnienia z dzieciństwa.

Film pokazuje upór, zdecydowanie i pomysłowość małego chłopca, który popełnił błąd i z całych sił stara się go naprawić. Musi także uważać, aby zgubienie butów siostry nie wyszło na jaw. Rodzice chłopca są biedni, mają trójkę dzieci i ledwo wiążą koniec z końcem - nieprzewidywany wydatek nie wchodzi w grę. Chłopiec postanawia zająć trzecie miejsce w międzyszkolnych biegach, aby wygrać buty. Los płata mu figla i Ali wygrywa bieg.