Filmy rodzina, syn, relacja ojciec-córka, nastolatek

Rzym, rok 1492. Centrum chrześcijańskiego świata. Stolica Piotrowa. Biskupi Rzymu wynoszą i obalają królów, decydują o losach imperiów. Kościół toczy korupcja, a Innocenty VIII umiera. Jego miejsce na Tronie Piotrowym chce zająć wielu… Rodzina Borgiów to złożona, wielowątkowa opowieść o jednej z najbardziej kontrowersyjnych rodzin w historii. Jeremy Irons, zdobywca Oscara, wcielił się w rolę Rodriga Borgii, który, dzięki swej przebiegłości i bezwzględności, stał się najpotężniejszym człowiekiem w renesansowej Italii. Uprawiał symonię, angażował Kościół w liczne rozgrywki polityczne, mordował i zastraszał.

Młoda dziewczyna z bogatej rodziny zostaje wysłana przez ojca do krewnych swojej matki mieszkających na Wyspie Księcia Edwarda.

Druga połowa XIII wieku. Na półwyspie Iberyjskim trwają walki pomiędzy królestwami chrześcijańskimi i muzułmańskimi. Chrześcijański rycerz Rodrigo powraca z wojny do domu. Po przyjeździe dowiaduje się, że jego zamek został zdobyty przez muzułmanów, a jego najstarszy syn został zamordowany przez wojowników Abu Bakra. Rodrigo poprzysięga zemstę.

Ja to mam szczęście to serial komediowy opowiadający losy przezabawnej pięcioosobowej rodziny. Akcja głównie dzieje się w kuchni – miejscu rodzinnych spotkań, gdzie poruszane są tematy codzienne, czasami komiczne, czasami tragiczne, gdzie się plotkuje przy kawie lub wypłakuje przy tabliczce czekolady. W rodzinie rządzi twardą ręką Joanna, z zawodu pielęgniarka. Jej obecny mąż Jerzy, oddany bezgranicznie i zakochany po uszy, pracuje jako deweloper. W domu jest troje dzieci: Ela –córka Joanny z poprzedniego związku, nastoletni syn Jerzego oraz 8-letnia Zosia, córka Jerzego i Joanny. W wychowaniu dzieci uczestniczą także była żona Jerzego i były mąż Joanny. Swoje trzy grosze wtrącają także dziadkowie: rodzice Joanny oraz pełna temperamentu, kochająca życie i… mężczyzn matka Jerzego. Taka mieszanka prowadzi do wielu zabawnych sytuacji.

Z pozoru, na pierwszy rzut oka Hellmanowie wyglądają jak typowa amerykańska rodzinka - jest Balthazor i jego żona Tina, ich dwoje dzieci, Mandy i Josh, ich pies Pazuzu i wujek Vlaartark. Jak się jednak okazuje, Hellmanowie są z piekła. Zostali wysłani na Ziemię przez diabła z pewną misją - mają nie dopuścić do tego, by ludzie dokopali się do ich piekielnych, podziemnych domów. Żeby wykonać zadanie, muszą zachowywać się jak typowi mieszkańcy przedmieścia. Szybko odkrywają, że jeśli chodzi o diabelskie zachowania, ludzie mogą z nimi śmiało konkurować. Zadanie Hellmanów okazuje się trudniejsze przez sympatię, jaką Balthazor darzy ludzi, nawet swojego niepoprawnego politycznie szefa Killbride’a (Kurtwood Smith, "Różowe lata 70te") i współpracownika, Turka Chevdeda (Kyle McCulloch). Balthazorowi bardzo podoba się też poczucie odpowiedzialności za swoich najbliższych i będzie próbował zastosować takie zasady także w swojej zwariowanej rodzinie. Spędzanie czasu w towarzystwie prowincjonalnych gospodyń domowych takich jak Majoe (Dina Waters, "Jak w niebie") nie jest dokładnie tym, co Tina rozumie pod pojęciem rozrywka… ale zawsze chętnie napije się zimnego drinka. Josh i Mandy są natomiast typowymi nastolatkami, co znacznie pomaga im zaadoptować się do nowej sytuacji. Wujek Vlartaark większą część czasu spędza na degustacjach i próbuje zaspokoić swoje najdziwniejsze smaki. Podczas gdy Pazuzu (pies) jest faktyczną głową rodziny, często musi odgrywać rolę rodzinnego zwierzaka.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.