Filmy nieruchomość, deszcz, koń

Lina pochodzi z bogatego domu. Po krótkiej znajomości poznaje aroganckiego Johna. Nie wie o nim za wiele, ale decyduje się na małżeństwo. Mąż nie zmienia się, nie pragnie ustatkowania, jest przeciwnikiem małżeńskiego życia, które jest dla niego równoznaczne z monotonną egzystencją. Ciągle okłamuje małżonkę. Ta zaczyna podejrzewać go o najgorsze rzeczy, także o plany usunięcia jej ze świata żywych.

W 1892 roku legendarny kapitan kawalerii Joseph J. Blocker (Christian Bale) niechętnie zgadza się eskortować umierającego przywódcę Cheyenne'ów i jego rodzinę przez niebezpieczne terytorium.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.