Filmy święto, koń

Przed laty na Kalokairi Donna odnalazła szczęście. Teraz na tej samej wyspie, w tym samym miejscu zastajemy Sophie Sheridan (Amanda Seyfried), córkę Donny, która rozpacza po śmierci matki (Meryl Streep). Wspiera ją Sam (Pierce Brosnan), jeden z trzech możliwych ojców dziewczyny. Wspólnie starają się spełnić marzenie Donny o renowacji tawerny i przekształceniu jej w bajeczny hotel Bella Donna. Na wielkie otwarcie hotelu przybywają przyjaciółki Donny, Tanya (Christine Baranski) i Rosie (Julie Walters). Menadżer hotelu, senor Cienfuegos, ostrzega jednak wszystkich, zapowiadając nadejście wielkiego sztormu. Kiedy wiatr i deszcz pustoszą wyspę, plany wielkiego otwarcia legną w gruzach. Co gorsza wstrzymany jest transport na wyspę. Gdy Rosie i Tanya próbują dodać Sophie otuchy, niebo rozjaśnia się i cudowna kolorowa flotylla przybywa na wyspę. Na jej pokładzie jest 150 rybaków gotowych świętować otwarcie hotelu, a pośród nich Bill (Stellan Skarsgard), Harry (Colin Firth) i Sky (Dominic Cooper), narzeczony Sophie. Ale to nie koniec atrakcji! Na otwarcie przybywa niespodziewania babcia Sophie, ekstrawagancka Ruby (Cher). Stojąc przed hotelem Bella Donna, Sophie czuje, że jej więź z matką nigdy nie była tak silna. Rozśpiewana i roztańczona fiesta jest tłem sekretu, jaki mają przed światem Sophie i Sky.

Kiedy w wigilię Strzeżenia Wiedźm znika Wiedźmikołaj, Śmierć postanawia przejąć jego obowiązki.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

W lesie, z dala od zgiełku miasta, stoi stary dwór, w którym mieści się elitarna szkoła z internatem. Mieszkają i uczą się w niej dzieci bogatych rodziców oraz utalentowane dzieci z biednych rodzin. Po szkole krążą opowieści według których w lesie kryje się straszliwe zło. Nikt nie zdaje sobie sprawy, że większość tych opowieści to prawda. Dopiero kiedy jeden z nauczycieli znika w niewyjaśnionych okolicznościach kilkoro z jego uczniów rozpoczyna śledztwo...

Akcja serialu toczy się w szkole z internatem "Czarna Laguna", gdzie kilkadziesiąt lat wcześniej mieścił się sierociniec. Po tym jak rodzice Marcosa i jego sześcioletniej siostry Pauli, uznano za zaginionych ich prawnym opiekunem został dyrektor szkoły Hector, a oni zamieszkali w internacie. W tym samym czasie jeden z nauczycieli wpada na trop w sprawie tajemniczego zniknięcia pięciu sierot z dawnego sierocińca. Wkrótce nauczyciel znika w równie tajemniczych okolicznościach. Jego uczniowie - Ivan, Carolina, Victoria, Cayetano i Roque postanawiają do odnaleźć. Wkrótce dołącza do nich także Marcos. Razem odkrywają, że w "Czarnej Lagunie zawsze działy się dziwne rzeczy.

Charyzmatyczny John McCabe (Warren Beatty) przybywa do miasteczka na Dzikim Zachodzie aby otworzyć tawernę. Wkrótce do miasteczka przebywa bystra Pani Miller (Julie Christie) - "profesjonalna dama", która proponuje McCabe'owi pomoc w prowadzeniu interesu. Ich wzajemne relacje wychodzą jednak poza sprawy biznesowe. Wkrótce jednak rozpoczynają się problemy - miejscowa korporacja chce przejąć dobrze prosperujący interes.

Sony i Duane są najlepszymi przyjaciółmi, i jak to zwykle bywa swój czas spędzają na zabawie, graniu w kosza, podrywaniu dziewczyn i chodzeniu do kina. Na jednym z takich seansów filmowych coś się kończy, dochodzą do wniosku, że w ich życiu kończy się pewien beztroski etap, a zaczyna dorosłe życie...