Filmy pocałunek, wymiociny, kelnerka

Robbie był muzykiem weselnym, co dawało mu całkiem godziwy zarobek. Niestety, sam Robbie nie miał szczęścia w miłości. Gdy jego narzeczona uciekła sprzed ołtarza, muzyk znienawidził swoją pracę i postanowił ją zmienić. Wtedy z prośbą o pomoc w zorganizowaniu ślubu zgłosiła się do niego pewna dziewczyna.

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

Amerykanin Bree (Felicity Huffman) od lat robi wszystko, by zrealizować swoje marzenie - stać się kobietą. Na tydzień przed końcową operacją odbiera niezwykły telefon. Dzwoni Toby (Kevin Zegers), nastolatek, który podaje się za jego syna i prosi o wyciągniecie go z więzienia na drugim końcu kraju. Bree po wielu wahaniach postanawia pomóc chłopcu. Rozpoczyna się komedia pomyłek. Toby nie podejrzewa, że kobieta, która się po niego zgłosiła, to jego ojciec. Bree nie wyprowadza go z błędu, odkrywa jednak, że chłopak chce uciec kuratorowi i szukać prawdziwego ojca. We dwóch wyruszają w pełną przygód podróż po Ameryce.

Romain (Melvil Poupaud), młody i przystojny fotograf mody, na pierwszy rzut oka żyje pełnią życia. Jego zawodowa kariera pomyślnie się rozwija, a jego związek z uroczym chłopakiem wygląda na udany. Pewnego dnia, podczas sesji zdjęciowej, Romain niespodziewanie traci przytomność. Początkowo obawia się, że ma AIDS, jednak diagnoza brzmi: nieuleczalny rak. Mając świadomość, że zostało mu zaledwie kilka miesięcy życia, młody mężczyzna musi wszystko przewartościować. I to, co początkowo wydawało mu się tragedią, wkrótce prowadzi go w zaskakującym kierunku. Zaczyna zadawać sobie pytania: co to znaczy żyć naprawdę? Czy codzienna gonitwa, praca i kariera nie pozbawia nas radości? Czy nie odsuwa nas od bliskich?

Historia młodego człowieka, który próbuje zrobić wszystko, czego oczekują od niego inni, wbrew własnym pragnieniom. Poruszający dramat o życiu po utracie najbliższej osoby, próbie odnalezienia się i własnej drodze. Jak uporać się z tymi problemami, co zrobić aby uzyskać równowagę?

Jak czuje się młoda matka nagrywająca na kasety magnetofonowe urodzinowe życzenia dla swoich córeczek wiedząc, że zostały jej dwa miesiące życia? Dlaczego główna bohaterka w wieku 23 lat ma dwójkę kilkuletnich dzieci, a jej sąsiadka - pielęgniarka dwudziestoparolatka mówi, że nie chce ich mieć? Czy osoba, której pozostało niewiele życia może się zakochać i z jakim skutkiem? Dlaczego niektórzy umierają tak młodo?

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.