Filmy pozowanie, fotografia

Pippa Lee (Robin Wright) to kobieta w średnim wieku, oddana, młodsza żona majętnego wydawcy (Alan Arkin), którego choroba spowodowała, że przeprowadzili się na spokojne przedmieścia. Kobiecie jednak nie sprzyja zbytnio nowa przestrzeń życiowa - wraca myślami do przeszłości, wspomina trudne dzieciństwo. Powoli i spokojnie zaczynają pojawiać się pierwsze objawy załamania nerwowego. Punktem kulminacyjnym staje się zdrada męża.

Chris i Annie przyjaźnią się od lat, pomimo odmiennych charakterów i temperamentów. Obie mieszkają w małej osadzie w Yorkshire. Po śmierci męża Annie zapada na białaczkę, Chris występuje z inicjatywą by miejscowe koło Women’s Institute przygotowało kalendarz na rok 2000. Z pozyskanych funduszy proponuje wesprzeć miejscowy szpital. Pomysł nie jest nowy, ale Chris chce go radykalnie unowocześnić: gospodynie mają wystąpić całkiem nago. Wieść o tym niezwykłym wydarzeniu podchwytują lokalne, a potem londyńskie, w końcu i amerykańskie media. W rezultacie kobiety wyruszają na hollywoodzkie promocyjne tournée – występują w telewizyjnych programach, bardzo interesuje się nimi prasa. Jednak to niespodziewane wejście w świat rozgłosu i blichtru ma także uboczne, niebezpieczne skutki. Przyjaźń Chris i Annie staje przed ciężką próbą.

Oliver spotkał Emily podczas lotu z Los Angeles do Nowego Jorku. Można powiedzieć, że bardzo się do siebie zbliżyli. W tamtym momencie uznali jednak, że byliby dla siebie nieodpowiednimi, a może nawet koszmarnymi partnerami. W ciągu następnych siedmiu lat los wielokrotnie styka ich ze sobą. Z czasem zaprzyjaźniają się, zwierzają z kolejnych życiowych wzlotów i upadków. Wreszcie odkrywają, że... są w sobie zakochani.

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.

"Time" jest dramatyczną historią dwojga ludzi, którzy próbują się zmienić, by odzyskać miłość, zapominając, że duszy nie da się zoperować. Próby ukrywania się za kolejnymi maskami prowadzą Jiwoo (Ha Jeong-woo) i Seh-hee (Hyeon-a Seong) w wirtualną przestrzeń całkowitego osamotnienia i stawiają w sytuacji bez wyjścia. Do jakiego stopnia można wymyślić siebie na nowo nie tracąc kontaktu z tymi, którzy są dla nas najważniejsi?

Ten film przygląda się magazynom dla mężczyzn z lat pięćdziesiątych i reprezentatywnemu przemysłowi, który był podobno popularny jako magazyny o zdrowiu i fitnessie, ale w rzeczywistości były głównie kupowane przez wciąż podziemną społeczność homoseksualną. Najważniejszym dostarczycielem tej literatury był Bob Mizer, który przez ponad 40 lat prowadził pismo i rozwijał filmy dla mężczyzn o niejasnym charakterze seksualnym.