W scenie na przyjęciu wydanym przez księcia Belshazzara brało udział aż pięć tysięcy statystów.
Kiedy kręcono sceny batalistyczne, niektórzy statyści mocno wczuli się w swoje role. Pod koniec dnia zdjęciowego sześćdziesięciu z nich wylądowało w namiocie polowym przemianowanym na szpital – ze względu na odniesione rany.
Howard Gaye, angielski aktor, który grał Jezusa Chrystusa, był zamieszany w skandal seksualny z udziałem czternastoletniej dziewczynki i został deportowany do Anglii. Ze względu na tę sytuację jego nazwisko zostało usunięte z czołówki filmowej w tamtym czasie.
Za dodatkowe sceny kręcone w epizodzie babilońskim aktorzy dostawali dwa dolary dziennie, co było na tamte czasy kwotą astronomiczną.
Okoliczności
W epizodzie jerozolimskim scena wesela została nakręcona zgodnie z tradycją żydowską, którą nadzorował rabbi Meyer, będący ojcem jednej ze statystek w epizodzie babilońskim.
Etap pre i post produkcji
D.W. Griffith musiał mocno przemontować film, przez co utracono wiele scen już na zawsze. Na szczęście przez zaniedbania w procesie ich niszczenia, część klatek z tych scen jednak przetrwała.
D.W. Griffith musiał ponownie nakręcić scenę ukrzyżowania Jezusa, gdyż producenci stwierdzili, że za pierwszym razem w scenie znalazło się zbyt dużo Żydów kosztem Rzymian. Griffith nakręcił scenę ponownie z większą liczbą Rzymian.
Pozostałe
Zdjęcia do filmu trwały od 17 października 1915 roku do kwietnia 1916 roku.
Początkowa wersja filmu trwała siedemdziesiąt dwie godziny.
Po zakończeniu zdjęć w Los Angeles Departament Przeciwpożarowy nakazał rozbiórkę sztucznego Babilonu, tłumacząc swoją decyzję zagrożeniem pożarowym. Griffith jednak z powodu braku środków nie mógł jednak zorganizować demontażu. Babilon rozpadał się sam przez cztery lata.
Inspiracją do nakręcenia filmu były liczne i głośne protesty dotyczące poprzedniego filmu D.W. Griffitha – „Narodzin Narodu”. Chciał w ten sposób zwrócić uwagę na brak szacunku wobec cudzej wizji.
Tytuł filmu jest fragmentem poematu Walta Whitmana – „Out of the Cradle Endlessly Rocking”.
Film jest jednym z najdroższych przedsięwzięć w dziejach kina niemego i kosztował około dwóch milionów dolarów, co przekładając na ceny z 2013 roku dałoby kwotę czterdziestu trzech milionów dolarów.
W zdjęciach brało udział około sześćdziesięciu tysięcy statystów.
D.W. Griffith podczas kręcenia zastosował spektakularne najazdy kamery z dużej wysokości, co w tamtych czasach było nowością.
Motywem, który jednoczył akcję utworu, był obraz matki kołyszącej swe niemowlę, co – zdaniem reżysera – miało pobudzić wrażliwość widza.
Film poniósł klęskę finansową.
Mimo że zdaniem części krytyków przesłanie filmu było naiwne, to dzięki sprawności realizacyjnej stanowi ono jedno z najważniejszych osiągnięć kina.
Film w 1989 roku został umieszczony w National Film Registry jako budujący dziedzictwo kulturalne Stanów Zjednoczonych.
Film w 1995 roku został umieszczony na watykańskiej liście czterdziestu pięciu filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne.
Film znalazł się na liście „1001 Movies You Must See Before You Die” wydanej przez Stevena Schneidera.
W sierpniu 2013 roku nowo odrestaurowana wersja arcydzieła została zaprezentowana na Forum Filmowym w Nowym Jorku.
Inspiracją scenografii w epizodzie babilońskim była twórczość XIX-wiecznego malarza Lawrence Alma-Tadema.
W 2007 roku American Film Institute zaliczył ten film do czterdziestu dziewięciu najlepszych filmów w historii kina.
W 2011 roku sceny wielkiego muru babilońskiego zostały pokazane w grze wideo „L.A. Noire”.
Konstrukcja więziennych szubienic, którą widać w ostatniej części epizodu współczesnej historii, była wykonywana pod kontrolą Martina Aguerrea, byłego strażnika więziennego z zakładu karnego San Quentin Penitentiary w Kalifornii.
Ksiądz więzienny w epizodzie współczesnej historii był grany przez prawdziwego księdza.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych film był wielkim hitem w Związku Radzieckim. Jednak reżyser DW Griffith nigdy nie otrzymał z tego tytułu żadnych profitów, ponieważ wyświetlane kopie były pirackie i rozpowszechniane bez jego zgody.
Taśma filmowa umieszczona była na 14 rolkach filmowych.