Film to kronika transformacji jednostki z naiwności politycznej do świadomości marksistowskiej ustalona podczas rewolucji rosyjskiej w 1905 r. Reżyser wykorzystuje innowacyjne techniki montażu i kąty kamery, dzięki którym historia jest przedstawiona z perspektywy kobiety z klasy robotniczej.
„Matka” jest przykładem radzieckiej propagandy o wysokich walorach artystycznych. Zabiegi reżyserskie Pudowkina są niezwykle innowacyjne, ponadto cechuje się on dużym wyczuciem ludzkich emocji.
przeczytaj recenzję