Sześćdziesięcioletnia Andzia od urodzenia mieszka w małym miasteczku. Jest żoną właściciela kamienicy. Poślubia go mając 50 lat. Przedtem samotnie wychowała dwoje dzieci. Andzia jest prostą kobietą i nie dostrzega banalności swojej codziennej egzystencji. W latach pięćdziesiątych jest pomywaczką w restauracji. Pragnie wydać córkę za mąż i stara się, aby dorastający syn zdobył zawód. Drobne oszczędności sprawiają jej największą satysfakcję. W czasie okupacji pracuje u Niemców w żołnierskiej kuchni.
Jest to historia życia zwyczajnej, prowincjonalnej kobiety. Historia opowiedziana przewrotnie, bowiem poznajemy główną bohaterkę, Andzię, jako sześćdziesięciolatkę, a w następnych epizodach obserwujemy jej dzieje zmierzające do początku, czyli do jej narodzin. Pomimo, że Andzia całe życie ciężko harowała, przeżyła wiele tragedii i nie osiągnęła nic nadzwyczajnego, to jednak nie narzeka i uważa, że powodzi jej się dobrze. A to za sprawą dwójki własnych dzieci, które były i są jedynym sensem i zmartwieniem w jej życiu.
Ogólne
Czy wiesz, że?
Pozostałe
Proszę czekać…