Siostro, do dzieła

6,6

Kenneth Connor i Jeremy Connor to ojciec i syn. Taką samą relację zagrali w filmie.
Bob Monkhouse otrzymał propozycję zagrania w filmie, ale odmówił z powodu niekorzystnych – jego zdaniem – warunków finansowych.
Wiele źródeł podaje, że w filmie zagrał Patrick Cargill, jednak jego nazwiska nie ma na listach płac i umowach wytwórni.
Jedyny występ Jill Ireland w serii „Carry on”.
Wilfrid Hyde-White przyjął rolę bez czytania scenariusza i otrzymał za nią 2000 funtów.
Jeremy Connor zgodził się wypowiadać swoje kwestie, dopiero gdy Gerald Thomas obiecał mu słodycze.

Bardzo wiele szalonych rzeczy związanych z medycyną pochodzi z opowieści żony Normana Hudisa, która była pielęgniarką.

W wersji dla brytyjskich kin wycięto wiele scen, które uznano za zbyt prymitywne żarty. Niektóre z nich zostały przywrócone w wersji wideo.

Zdjęcia do filmu zrealizowano od 3 listopada do 12 grudnia 1958.
Taśma filmowa mierzyła 2 372 metry.
Żart z żonkilem stał się tak popularny, że podczas seansów w amerykańskich kinach rozdawano widzom plastikowe żonkile.
Ze wszystkich części serii ta odniosła w USA największy sukces.
Po sukcesie filmu Peter Rogers ogłosił, że powstaną kolejne cztery części. W rzeczywistości powstało ich znacznie więcej.
W Belgii i Ameryce Południowej film był wyświetlany pod tytułem „40 stopni miłości”, w Niemczech – „41 stopni miłości”, z kolei w Finlandii jako „Śmiejący się gaz i piękne dziewczyny”.
Pierwszy z czterech filmów serii o tematyce medycznej.
W czołówce wykorzystano muzykę z filmu Szeregowcu, do dzieła.

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Zarządzanie

Ciekawostki