W Domu Dziecka wybucha pożar. Kierownictwo pobliskiego sanatorium dla osób starych i przewlekle chorych, postanawia przyjąć pod wspólny dach kilka małych dziewczynek. Jedna z nich, siedmioletnia Marysia, próbuje zaprzyjaźnić się z Adamem - mężczyzną stojącym u kresu życia. Chociaż pojawienie się dzieci zmienia nastrój domu, Adam opiera się infantylnej euforii. Inaczej niż Henryk - łagodny, wesoły i otwarty, a do tego pełen wiary w nadprzyrodzony świat duchów, czarownic i diabłów. To właśnie dzięki niemu mała Marysia zaczyna postrzegać posępne sanatorium jako miejsce magiczne. Po śmierci Henryka Marysia wpada w przerażenie. Boi się o Adama, którego darzy silnym uczuciem. Ten jednak coraz bardziej się odsuwa, nie chcąc przywiązywać do siebie dziewczynki. Jednak, gdy przychodzi dzień rozstania, rozumie, że pokochał małą i że miłość jest jedną z najważniejszych rzeczy na świecie...