Jest to historia przyjaźni dwóch braci, trudnej, nigdy nie spełnionej, tragicznie przerwanej śmiercią młodszego z nich. Pewnego dnia do Enrica, pracującego w redakcji jednej z rzymskich gazet, dociera wiadomość o śmierci Ferruccia. Zrozpaczony, wróciwszy do domu, oddaje się wspomnieniom niewielu chwil, jakie spędzili wspólnie. Osieroceni wcześnie przez matkę, dzieciństwo spędzali oddzielnie - Ferruccio jako adoptowane dziecko w rodzinie pewnego lokaja, Enrico - pod opieką borykającej się z nędzą babki. Z rzadka tylko mógł Enrico odwiedzać brata, toteż jako chłopcy mało się znali i zupełnie nie rozumieli. Zbliżyli się do siebie dopiero, gdy dorastający Ferruccio pokłócił się ze swym despotycznym opiekunem i zjawił się pewnego dnia u brata.