Filmy erekcja, kobieca nagość, pochwa

Życiem Julia (Gael García Bernal) i Tenocha (Diego Luna), jak wszystkich siedemnastolatków, rządzą hormony, przyjaźń i pragnienie osiągnięcia dorosłości. Pewnego świątecznego popołudnia poznają piękną, 28-letnią Hiszpankę, Luisę (Maribel Verdú), którą kokietują z klasą i wdziękiem typowymi dla młodzieży w ich wieku. W żartach zapraszają ją w podróż na wyimaginowaną plażę, zwaną Boca del Cielo (Usta Niebios). Luisa grzecznie ich ignoruje, potem rozchodzą się każde w swoją stronę i wydaje się, że cała sprawa odchodzi w niepamięć. Jednakże Luisa dostaje bardzo złe wiadomości. W obliczu potrzeby zmian w swoim życiu, odnajduje chłopców i przyjmuje ich zaproszenie. Cała trójka wyrusza w podróż, która zmieni na zawsze ich życie, prowokując konflikt pomiędzy niewinnością, seksualnością a przyjaźnią.

W dobie ekonomicznego kryzysu, życie mężatki Virginie (Christelle Benoit) i romantyczki Alice (Helene Zimmer) wywraca się do góry nogami, gdy spotykają wyzwoloną, przepełnioną różnymi pragnieniami Cécile (Déborah Révy).

Film powstał na podstawie powieści M. D. Sade "120 dni Sodomy". Jego akcja toczy się w czasie II Wojny Światowej we Włoszech. W republice Salo trwają poszukiwania młodych, atrakcyjnych ludzi, którzy zostaną wykorzystani do orgii kierowanej przez nazistów.

Po opuszczeniu szpitala dla umysłowo chorych Ricky zaczyna śledzić Marinę, prostytutkę, z którą kiedyś uprawiał seks. Ricky postanawia namówić ją, żeby została jego żoną.

Istnieją trzy światy - świat demonów Makai, świat pół-ludzi, pół-demonów Jujinkai, oraz świat ludzi Ninjinkai. Według prastarej przepowiedni nadejdzie czas gdy narodzi się Chojin - istota tak potężna, ze zjednoczy je wszystkie. Jujinkai Amano Jaku i jego siostra przybywają do szkoły we współczesnym Tokio, w poszukiwaniu wybrańca, mającego stać się Chojinem. Nie jest to proste zadanie gdyż nie wiedzą kto nim jest, a na drodze stają im hordy demonów. W końcu rodzeństwo odkrywa, ze wybrańcem jest nieśmiały Nogamu Tezu. Pytanie tylko czy rzeczywiście jest on zbawcą świata czy może kimś zupełnie przeciwnym?

Historia młodej kobiety która po urodzeniu chorego dziecka musi zdobywać środki finansowe na jego leczenie. Decyduje się na bycie prostytutką, wykorzystuje swoje ciało do ratowania życia zarówno dziecku jak i sobie.

Film ukazuje historię 22-letniej Aury (Lena Dunham), która wraca z college'u do swojej matki artystki. Aurze nie powodzi się: jej strona na YouTube ma tylko 357 odwiedzin, rzuca ją chłopak, jej chomik umiera, a ona sama nie wie jak pokierować własnym życiem. Zatrudnia się jako hostessa w restauracji, wchodzi w związki z dwoma mężczyznami, a przede wszystkim chce, żeby ktoś pomógł jej określić kim tak naprawdę jest.

Ona przychodzi do niego w każdą środę późnym wieczorem. Na ulicy czeka na nią taksówka. Przychodzi tylko po to, żeby się z nim kochać. Nie rozmawiają ze sobą, nie pada ani jedno słowo. Trwa cisza, w której tylko patrzą na siebie. Żadne z nich nie chce się jednak wycofać i coś musi istnieć między nimi, skoro stają naprzeciwko siebie i w milczeniu kładą się na podłodze, obok stołu. O tej samej porze w następnym tygodniu ona znowu staje przed drzwiami. W pośpiechu zrzucają z siebie ubrania. Potem ona wychodzi. Nie spała, ale musiała się zdrzemnąć, czuł to, zanim gwałtownie się podniosła. On nie ma pojęcia, gdzie ona mieszka i skąd przychodzi. Ona przychodzi ponownie. Idzie prosto do sutereny, która jest pusta. Nie stać go na umeblowanie i dlatego na dywanie porozrzucał tylko kilka koców. To pokój, gdzie wszystko jest dozwolone, prócz wyjaśnień. Aż nadchodzi środa, kiedy Claire się nie pojawia. Jay postanawia dowiedzieć się czegoś więcej o swojej tajemniczej kochance.

Bohaterami filmu jest mieszkająca w Londynie para - Matt i jego amerykańska partnerka Lisa. Ich związek przedstawiony zostaje z perspektywy czasu. Ponad połowę filmu stanowią graficzne sceny sypialnianych igraszek.

Mężczyzna (zwany po prostu Naszym Bohaterem) (Philippe Harel), rozczarowany współczesnym społeczeństwem i wciąż w szoku po romantycznym rozstaniu, widzi, jak jego mizoginia narasta z dnia na dzień, w następstwie licznych frustracji wobec kobiet i niemożności normalnego współdziałania z nimi. Podczas podróży służbowej w towarzystwie Raphaëla Tisseranda (José Garcia), swojego zawodowego przełożonego, ale podwładnego pod względem przeżyć romantycznych, znajdzie sposób, aby głębiej pogrążyć się w swoich mrocznych myślach, wciągając kolegę ze sobą w spiralę patetyki. Jakby było mało, Nasz Bohater niechcący doprowadzi do śmierci Tisseranda, co zakończy się pogrążeniem postaci w całkowitej depresji. Na emeryturze w szpitalu psychiatrycznym w dalszym ciągu narzeka na kobiety i społeczeństwo, których stereotypowe wartości odrzuca. Film i tak kończy się pozytywnie, gdy Nasz Bohater bierze lekcje tańca i staje twarzą w twarz z kobietą, która jest wyraźnie wyższa od niego i która się do niego uśmiecha.