Filmy palenie papierosa, kobieca nagość, narkotyk, kokaina

Foley to przebiegły i błyskotliwy policjant z Detroit, który bez skrupułów wkracza w luksusowy świat Beverly Hills, byle tylko dorwać mordercę. Przed jego sprytem, niekonwencjonalnymi metodami i zabójczym poczuciem humoru nie broni się nawet międzynarodowa siatka przemytników narkotyków.

Amerykanin Bree (Felicity Huffman) od lat robi wszystko, by zrealizować swoje marzenie - stać się kobietą. Na tydzień przed końcową operacją odbiera niezwykły telefon. Dzwoni Toby (Kevin Zegers), nastolatek, który podaje się za jego syna i prosi o wyciągniecie go z więzienia na drugim końcu kraju. Bree po wielu wahaniach postanawia pomóc chłopcu. Rozpoczyna się komedia pomyłek. Toby nie podejrzewa, że kobieta, która się po niego zgłosiła, to jego ojciec. Bree nie wyprowadza go z błędu, odkrywa jednak, że chłopak chce uciec kuratorowi i szukać prawdziwego ojca. We dwóch wyruszają w pełną przygód podróż po Ameryce.

Film jest spojrzeniem na życie bogatych nastolatków, z nudów poszukujących mocnych wrażeń, nie bacząc na ich konsekwencje. Czwórka młodych ludzi: Allison, Teddy, Emily i Samy jadą pewnego wieczoru do latynoskiej dzielnicy Los Angeles, by zaopatrzyć się w narkotyki. Udają, że mają własny gang. Uwagę Allison przyciąga jeden z dealerów, Meksykanin Hector. Dziewczyna pozbawiona więzi z wiecznie zapracowanymi rodzicami, wkrótce zaczyna z nim niebezpieczny romans.

Dzień z życia małżeństwa architektów. Oboje wymagają od związku czegoś zupełnie innego. Mężczyzna dąży do seksu, a kobieta do miłości.

Bogata donna Sol (Sharon Stone) uwodzi torreadora Juana (Christopher Rydell). Pokazuje mu życie pełne luksusów, przyjęć i namiętności. Juan zaniedbuje swoją karierę na arenie, opuszcza żonę Carmen (Ana Torrent), odwraca się od rodziny, popada w uzależnienie od alkoholu. Adaptacja powieści Vicenta Blasco Ibaneza, nakręcona w malowniczej hiszpańskiej scenerii ze zmysłową Sharon Stone w roli kobiety fatalnej, niszczącej mężczyznę, którego w sobie rozkochała.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Groźny przestępca, Frank White (Christopher Walken), po długoletnim pobycie w więzieniu postanawia odzyskać wpływy. Buńczucznie zapowiada przejęcie kontroli nad całym handlem narkotykami w Nowym Jorku, grożąc usunięciem każdego, kto stanie mu na drodze. Wraz ze swym murzyńskim gangiem stopniowo eliminuje kolejnych przeciwników zręcznie wymykając się policji. Wspomagając finansowo podupadający szpital dziecięcy zjednuje sobie przychylność biedniejszej części społeczeństwa, a lokalna prasa bulwarowa kreuje go wręcz na bohatera. Na drodze do zdobycia pełni władzy staje jednak równie nieustępliwy detektyw Bishop.

Perypetie policjantów pracujących na 13 posterunku. Są oni niezdarni i pechowi.

Nic dziwnego, że burzliwy romans Syda i pięknej London zakończył się z hukiem. Syd jest totalnym wrakiem człowieka - odrętwiały z powodu alkoholu i narkotyków nagle odkrywa, że przyjaciele London namawiają ją do wyjazdu. Wściekły z powodu jej planów Syd, w towarzystwie swego dilera rozwala przyjęcie, mając nadzieję odwieść swoją miłość od opuszczenia miasta... bez względu na cenę.

Romain (Melvil Poupaud), młody i przystojny fotograf mody, na pierwszy rzut oka żyje pełnią życia. Jego zawodowa kariera pomyślnie się rozwija, a jego związek z uroczym chłopakiem wygląda na udany. Pewnego dnia, podczas sesji zdjęciowej, Romain niespodziewanie traci przytomność. Początkowo obawia się, że ma AIDS, jednak diagnoza brzmi: nieuleczalny rak. Mając świadomość, że zostało mu zaledwie kilka miesięcy życia, młody mężczyzna musi wszystko przewartościować. I to, co początkowo wydawało mu się tragedią, wkrótce prowadzi go w zaskakującym kierunku. Zaczyna zadawać sobie pytania: co to znaczy żyć naprawdę? Czy codzienna gonitwa, praca i kariera nie pozbawia nas radości? Czy nie odsuwa nas od bliskich?