Filmy relacja starsza kobieta-młodszy mężczyzna, kobieca nagość, oddawanie moczu

Hallam (Jamie Bell) ma 17 lat i kilka dziwacznych przyzwyczajeń. Nie ogląda telewizji, za to całymi dniami wpatruje się w cudze okna. Chłopca trapi tajemnica śmierci jego matki. Utopiła się sama, czy ktoś jej pomógł? Próbując rozwiązać zagadkę, Hallam postanawia opuścić dom. Szybko okazuje się, że choć uciekł od źródła swoich obsesji, nie zdołał uwolnić się od szpiegowskich nawyków. Spotkał bowiem kogoś, dla kogo warto godzinami chodzić z lornetką po dachu. Tym razem w poszukiwaniu... miłości.

Minął rok od zakończenia liceum. Po przyjeździe do rodzinnego miasteczka czwórka przyjaciół: Jim (Jason Biggs), Oz (Chris Klein), Kevin (Thomas Ian Nicholas) i Paul (Eddie Kaye Thomas), postanawia jak za czasów licealnych urządzić imprezę, jednak potrzebny im do tego nowy dom. Bohaterowie zatem muszą znaleźć sobie wakacyjną pracę, aby zabawa mogła się odbyć.

Życiem Julia (Gael García Bernal) i Tenocha (Diego Luna), jak wszystkich siedemnastolatków, rządzą hormony, przyjaźń i pragnienie osiągnięcia dorosłości. Pewnego świątecznego popołudnia poznają piękną, 28-letnią Hiszpankę, Luisę (Maribel Verdú), którą kokietują z klasą i wdziękiem typowymi dla młodzieży w ich wieku. W żartach zapraszają ją w podróż na wyimaginowaną plażę, zwaną Boca del Cielo (Usta Niebios). Luisa grzecznie ich ignoruje, potem rozchodzą się każde w swoją stronę i wydaje się, że cała sprawa odchodzi w niepamięć. Jednakże Luisa dostaje bardzo złe wiadomości. W obliczu potrzeby zmian w swoim życiu, odnajduje chłopców i przyjmuje ich zaproszenie. Cała trójka wyrusza w podróż, która zmieni na zawsze ich życie, prowokując konflikt pomiędzy niewinnością, seksualnością a przyjaźnią.

Dwunastoletni Renato jest zakochany w Malènie. Kiedy jednak zazdrośni sąsiedzi zaczynają o niej plotkować, Renato musi oddzielić prawdę od kłamstw.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.

Erica Kohort to czterdziestoletnia nauczycielka gry na fortepianie w konserwatorium w Wiedniu. Jest poważana ze względu na talent i silną dyscyplinę, dała się również poznac jako ostra i wymagająca nauczycielka. Choć jest kobietą w średnim wieku, wciąż mieszka z matką, z którą jest silnie związana i po której odziedziczyła surową naturę. Nie ma męża ani kochanka, ale swoje potrzeby emojonalno - seksualne potrafi zaspokajać i to w nie standardowy sposób.

Dunkierka. Anatomia morderstwa. Christophe (Francis Renaud) zamordował swoją kochankę Frédérique (Isabelle Renauld), rozwiedzioną matkę dwójki dzieci. On ma 20 lat i jest przedsiębiorcą, który lubi podrywać laski ze swoim mizoginistycznym przyjacielem 30-letnim Philippem (Alain Soral), lekarzem. Po policyjnej rekonstrukcji zbrodni, wracamy do początku ich romansu i dochodzimy do jego zakończenia. Frédérique pociągała słodka strona Christophe'a, który emocjonuje się swoją przeszłością i ma ambiwalentne podejście do swojej seksualności. Jego seksualność staje się później problemem, podobnie jak jego związek z Philippem.