Filmy seks, samotność, modelka

Senna Burges (Sharon Stone) jest projektantką mody, ale jej życie dalekie jest od wymarzonego ideału. Mimo, że umawia się z młodszymi mężczyznami – nie może znaleźć właściwego partnera, z którym chciałaby spędzić resztę życia. Nawet pomoc w poznawaniu nowych kandydatów, którą zajmuje się jej najlepsza przyjaciółka nie przynosi oczekiwanego rezultatu. Wszystko się zmienia, gdy w dniu swoich urodzin poznaje przystojnego Adama (Tony Goldwyn). Co prawda nie jest wymarzonym przez bohaterkę sławnym aktorem, ani gwiazdą rocka, ale Senna znajduje w nim coś fascynującego. Kiedy spotkanie dobiega końca, oboje myślą, że już nigdy się nie zobaczą. Nic bardziej mylnego – dokładnie rok później, w dniu kolejnych urodzin Senny – ona i Adam wpadają na siebie ponownie. Czy tym razem im się uda? Życie, podobnie jak urodzinowe prezenty – pełne jest niespodzianek!

Grace bardzo chce iść na studia. Nie dostaje jednak kredytu studenckiego, ponieważ jej mama, zablokowała jej karty. Dziewczyna zaczyna więc pracować w parku wodnym. Poznaje tam bogatego chłopaka Doriana, który został tam przymusowo wysłany przez rodzinę. Ponieważ oboje chcą zmienić swoją sytuację, postanawiają razem handlować narkotykami.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".