Filmy teatr, film czarno-biały, prowincja

To opowiedziana z humorem niezwykle osobista opowieść o dzieciństwie pewnego chłopca w czasie zgiełku późnych lat sześćdziesiątych.

Powikłane losy dwóch kobiet, które muszą walczyć przeciwnościami rzucanymi im przez los. Teresa i Linka występują razem w kabarecie, gdy ten upada, muszą szukać pracy w prowincjonalnym miasteczku. Tam nie zagrzewają długo miejsca, ponieważ teatrzyk nie wytrzymuje próby czasu, a Linka nie występuje z powodu ciąży. Zastanawia się nad jej przerwaniem, jednocześnie planując powrót do Warszawy, gdzie pozostał ojciec dziecka.

Lata osiemdziesiąte XIX wieku. Objazdowa trupa teatralna ma zamiar wystawić w Bochni „Hamleta”. Całą grupą kieruje starsza aktorka, której kochankiem jest Hipolit. W nim z kolei zakochana jest utalentowana Dziunia. Zespół na przemian odnosi sukcesy i porażki. Nie wszyscy dostrzegają talent Dziuni. Bogaty hrabia widząc jej aktorskie umiejętności, stara się namówić ją na wyjazd do zachodniej Europy.

Autorem dramatu jest Zdzisław Skowroński, który napisał sztukę dla 70-letniego wówczas aktora, Janusza Warneckiego, człowieka schorowanego, u schyłku kariery zawodowej. Przedstawia aktora tułającego się w młodości po prowincjonalnych teatrach, człowieka, który przeżył Pawiak, okupację, poniżenie i wielkie cierpienie. Przeszłość powraca we wspomnieniach młodego aktora, który kreuje postać mistrza sprzed wielu lat. W czasie okupacji przygotowuje się do roli „Makbeta”, wierząc, że zagra wymarzoną rolę po wojnie. Kiedy zjawia się gestapo, zabiera zakładników, zostawiając mistrza, który ma dokumenty księgowego…