Filmy relacja rodzinna, torturowanie, cierpienie, odwaga

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Andriej Rublov był średniowiecznym, rosyjskim mnichem znanym jako wybitny twórca ikon. W filmie Tarkovskiego możemy zobaczyć jego biografię, pokazaną jednak bardzo wybiórczo i potraktowaną z dużą swobodą artystyczną. Andriej (w jego roli Anatoli Solonitsyn) jest wrażliwym, religijnym artystą przeżywającym różne rozterki, niekiedy przyziemne - takie jak spotkanie z pogańską, hedonistyczną religią, brak weny artystycznej czy też najazd Tatarów i cierpienie. Mimo to, przemierzając kresy średniowiecznej Rosji, powoli zbliża się do wypełnienia swojej życiowej misji, jaką jest tworzenie ikon ku czci Chrystusa. Film podzielony jest na osiem części, a postać Rublowa, luźno zaadoptowana na potrzeby obrazu, została pokazana z niezwykłym pietyzmem i wzniosłością.

Młody ksiądz, mający przed sobą marne perspektywy, gdyż jest poważnie chory, przybywa do małego miasteczka, by objąć urząd proboszcza w skromnej parafii. Chce pomagać okolicznym mieszkańcom, niosąc im Słowo Boże. Szybko orientuję się jednak, iż parafianie nie darzą go zbytnią sympatią, nie za bardzo chcą się u niego spowiadać, ani nie mają do niego należytego szacunku. Ksiądz jest załamany takim obrotem sprawy. Dopiero rozmowy z przyjacielem, wikarym z sąsiedniego miasta, oraz zapisywane w osobistym dzienniku przemyślenia, dają mu siłę do działania...