Filmy list, strach, fotografia

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

Francja w 1942 roku. Tytułowy bohater korzystając z sytuacji w jakiej znalazł się jego kraj zajmuje się handlem dziełami sztuki, kupując je od Żydów po paskarskich cenach. Poza tym jest ogólnie szanowanym obywatelem, mającym wpływy oraz przyjaciół, żyjącym w zgodzie z nowym porządkiem. Pewnego dnia okazuje się, iż ktoś, prawdopodobnie Żyd, ukrywa się pod jego nazwiskiem. Pan Klein próbuje wyjaśnić to nieporozumienie na własną rękę.

Małe, czeskie miasteczko wypełnia się dźwiękiem dzwonów kościelnych. Tereza (Anna Geislerová) ma na sobie piękną, białą suknię. Radim (Stanislav Majer) w dobrze skrojonym garniturze wygląda jak książę z bajki. Lato jest w pełni. Wszystko zapowiada, że młodą parę czeka najszczęśliwszy dzień w życiu. Wreszcie mają to z głowy – wzdycha siostra panny młodej. W odpowiedzi słyszy jednak: Przecież dopiero teraz się zacznie. Wraz z tymi słowami w słoneczny dzień wkrada się cień. W relacjach między bohaterami długo oczekiwanej ceremonii zaczyna kiełkować niepokój. Ziarno niepewności zasiewa dziwny, ubrany na czarno mężczyzna, który najpierw pojawia się w kościele, a potem jedzie za weselnym korowodem do domu na wsi. Jest obcym, którego ewidentnie należy się bać. Nikt go nie zna. Pan młody twierdzi, że go nie pamięta, choć tajemniczy Jan Benda (Jirí Cerný) utrzymuje, że jest jego szkolnym kolegą. Niechęć otoczenia nie odwodzi niechcianego gościa od wspólnego ucztowania i beztroskiej zabawy z dziećmi. Jego uporczywa obecność sprawia jednak, że weselna atmosfera napina się jak struna, która nie chce pęknąć. Wszystko się zmienia, kiedy panna młoda odkrywa prezent, jakim osobliwy mężczyzna postanowił obdarować ją i jej męża. Czy otwiera wówczas puszkę Pandory? Czy nowa droga życia państwa młodych, zamiast różami, będzie usłana nieszczęściami?

Nowela pierwsza, wprowadzająca w klimat filmu, rozgrywa się w skąpanej we mgle Ferrarze, rodzinnym mieście Antonionioego. Druga - zrealizowana w Portofino - opowiada o tajemniczej dziewczynie, która wyznaje: zabiłam własnego ojca. W noweli paryskiej spotykamy znany z poprzednich filmów reżysera świat "śmierci i uczuć", zimnego luksusu i rozpaczliwego poszukiwania miłości. W noweli czwartej Antonioni przekonuje: to samo serce może kochać Boga i mężczyzn.

Tomasz (Daniel Day-Lewis) jest czeskim lekarzem i znanym podrywaczem stroniącym od polityki. Jednak obie te cechy zostają poddane próbie. Oto bohater zakochuje się w Teresie (Juliette Binoche), jednak nie potrafi być jej wierny. Staje się uczestnikiem wydarzeń "praskiej wiosny" 1968 roku i mimowolnym "wrogiem ludu"...

W lesie, z dala od zgiełku miasta, stoi stary dwór, w którym mieści się elitarna szkoła z internatem. Mieszkają i uczą się w niej dzieci bogatych rodziców oraz utalentowane dzieci z biednych rodzin. Po szkole krążą opowieści według których w lesie kryje się straszliwe zło. Nikt nie zdaje sobie sprawy, że większość tych opowieści to prawda. Dopiero kiedy jeden z nauczycieli znika w niewyjaśnionych okolicznościach kilkoro z jego uczniów rozpoczyna śledztwo...

Impulsywna, młoda Ursula dorasta w Anglii w czasach wojny burskiej. W szkole, jest wprowadzona w arkana miłości przez biseksualną instruktorkę wychowania fizycznego. Wdaje się w romans z młodym oficerem, który oświadcza się dziewczynie. Ursula, nie będąc w stanie zgodzić się na zostanie kurą domową, zrywa z nim i ostatecznie wychodzi z domu w poszukiwaniu swojego przeznaczenia...

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.