Filmy śmierć bliskiego krewnego, taniec, pogrzeb, fotografia

Osada przenosi nas ponad sto lat w przeszłość. W małej wiosce zżyta ze sobą społeczność wiedzie spokoje życie, koncentrując się na zwykłych ludzkich sprawach – na pracy, nieszczęśliwej miłości i wyznaniach typu: „Kocham cię bardziej niż słońce i księżyc razem wzięte”. Społeczność jest zżyta, bo nie ma innego wyjścia – nikt z tytułowej osady nie może wystawić nosa poza wioskę, bo w okolicznych lasach żyją tajemnicze, krwiożercze stworzenia. Bestie niekiedy jednak wyłażą z lasu, rozrabiają w wiosce i atakują ludzi.

W swoim spektakularnym debiucie filmowym Whitney Houston wciela się w postać wielkiej gwiazdy estrady i filmu, Rachel Marron, która jest właśnie u szczytu sławy. Fani chcą ją oglądać. Chcą jej słuchać. Dotykać. Jest wśród nich także jeden, który chce ją zabić. Dlatego Rachel potrzebuje pomocy profesjonalisty - ochroniarza Franka Farmera. Farmer to zawodowiec, który nigdy nie zaniedbuje swoich obowiązków, zawsze nad wszystkim panuje. Nie podoba się to Rachel, która do tej pory sama kontrolowała swoje życie. Oboje chcą być górą. Oboje nie chcą się zakochać.

Joan Allen wciela się w rolę Terry - żony i matki czterech córek, która niespodziewanie zostaje opuszczona przez męża. Swój gniew i frustrację topi w alkoholu, gdy pewnego dnia zakwita przyjaźń pomiędzy nią a sąsiadem (Kevin Costner). Denny, dawna gwiazda baseballu, a obecnie DJ radiowy staje się najpierw wspaniałym kumplem do picia, a następnie ich zażyłość przeradza się w coś więcej. Jak jednak Danny poradzi sobie z pięcioma kobietami, które dobrze wiedzą czego chcą? Czy Terry znajdzie lekarstwo na swoją złość?

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

Historia o niesprawiedliwości społecznej. Monumentalna kronika konfliktów chłopów z właścicielami ziemskimi na początku XX wieku we Włoszech. Dochodzi do konfrontacji między młodym wieśniakiem a pierworodnym synem miejscowego dziedzica.

Historia młodego człowieka, który próbuje zrobić wszystko, czego oczekują od niego inni, wbrew własnym pragnieniom. Poruszający dramat o życiu po utracie najbliższej osoby, próbie odnalezienia się i własnej drodze. Jak uporać się z tymi problemami, co zrobić aby uzyskać równowagę?

Kiedy w 2004 roku umiera Inge, babcia Larsa Torviksa, ten zostaje spadkobiercą rodzinego gospodarstwa, w którym Inge przeżyła niemal całe swoje życie od 1920 roku. Fakt ten stawia go przed sporym dylematem, czy sprzedać posiadłość, czy pozostać przy rodzinnych włościach. W podjęciu odpowiedniej decyzji pomagają mu przywołane w pamięci opowieści Inge...

W 1933 roku, w okresie wielkiego kryzysu amerykańskiego, baronowa przemysłu piwnego organizuje w Winnipeg konkurs na najsmutniejszą muzykę. Muzycy ze wszystkich stron świata przybywają by powalczyć o główną nagrodę, którą jest 25,000$.

Jako mali chłopcy, Amir i Hassan byli najlepszymi przyjaciółmi. Wszystko zmieniło się za sprawą jednego dramatycznego zdarzenia, które ich rozdzieliło. Lata później Amir odkrywa co naprawdę liczy się w życiu i naprawiając popełnione błędy trafia na ślad dawnego kompana i szansę odkupienia.

Im starsze drzewo wiśni, tym więcej ma kwiatów. A człowiek? Dlaczego z wiekiem coraz trudniej nam rozkwitnąć? Japoński zwyczaj każe celebrować Hanami, czyli wspólne podziwianie rozkwitu wiśni wraz z rodziną i przyjaciółmi. Zapracowani do utraty tchu Japończycy wylegają tłumnie do parków, aby przypomnieć sobie o sprawach najistotniejszych. Bo różowo-białe kwiaty to sygnał rozpoczęcia wiosny, a zatem – symbol życia, siły, młodości, piękna i przebudzenia, ale także – symbol idei, że życie składa się z wielu etapów i że szybko przemija.