Filmy na podstawie powieści, ludobójstwo, dzwon

Film animowany na podstawie powieści Victora Hugo. Średniowieczny Paryż. W dzwonnicy katedry Notre Dame mieszka Quasimodo, którego matka – Cyganka – zginęła z ręki sędziego, opętanego ideą oczyszczenia miasta z wyrzutków. Chłopiec znalazł schronienie w katedrze, ale jego opiekun, archidiakon Klaudiusz Frollo, zabronił mu ją opuszczać. Quasimodo bardzo różni się od innych ludzi, to wyjątkowo szpetny kaleka, który mimo zewnętrznej brzydoty jest dobrym i wrażliwym człowiekiem. Jego jedynymi przyjaciółmi są trzy kamienne gargulce. Tęskniąc za towarzystwem ludzi, chłopak decyduje się pojawić na Rynku. Dołącza do tańczących ludzi w dniu dorocznego święta błaznów. Poznaje tam piękną Cygankę Esmeraldę, w której się zakochuje. Na jego nieszczęście całe zajście widzi sędzia Frollo i każe mu natychmiast wracać do wieży. Archidiakon też kocha Cygankę, niestety nie jest jedynym… Sama dziewczyna darzy uczuciem (z wzajemnością) kapitana królewskich łuczników, Febusa, który przybywa do miasta, by służyć sędziemu. Te trzy męskie serca, tak się różniące, spowodują konflikt o dużych konsekwencjach… Historia o miłości, przyjaźni, honorze, ale także i bezwzględności i nienawiści.

27 stycznia 1945 roku, w dniu wyzwolenia obozu w Oświęcimiu, dla bohaterów opowieści - grupy Włochów, rozpoczyna się nowy okres w życiu - powrót do domu, a zarazem żmudny proces uczenia się na nowo normalnej rzeczywistości. Primo Levi - chemik z Turynu - ma przed sobą najdłuższą drogę; jego tułaczka trwa niemal rok. Pokonując kolejne etapy wędrówki uczy się sztuki przetrwania: zarabia pieniądze handlując z rosyjskimi żołnierzami; zdobywa całkowicie nowe dlań doświadczenia. Droga bohaterów wiedzie przez Polskę, Ukrainę i Związek Radziecki. Ich oczami oglądamy świat, który próbuje otrząsnąć się ze skutków wojny. Dla Primo roczna niemal tułaczka jest w istocie czasem bolesną, przede wszystkim jednak oczyszczającą wędrówką w głąb samego siebie, odkrywaniem najskrytszych pokładów świadomości i podświadomości. Jej ostatnim etapem jest próba opisania doznanych doświadczeń również w imieniu tych, których pochłonęła wojna.