Etiuda 2007

Nie widzi w życiu celu. Nie rozumie postaw rówieśników. Odczuwa bezsens codziennych poczynań, życia z dnia na dzień. Chce wyrwać się z świata pełnego nic nie znaczących gestów. W tym celu postanawia popełnić samobójstwo.

Rabuś wchodzi do małego, przytulnego sklepiku mając na celu zrealizowania swej „zawodowej” powinności. W tym czasie wiekowa babcia o złym spojrzeniu robi zakupy. Nagłe wszystko zaczyna dziać się źle i nie tak jak powinno...

Niespełnione marzenia, miłości i nadzieje - troje ludzi szukających drogi pomiędzy sobą nawzajem i w końcu tę drogę odnajdujących - o tym opowiada film "Kilka prostych słów". Krystyna jest atrakcyjną, energiczną i zaradną kobietą. Postanawia zabrać swoją córkę, wbrew jej woli, na przesłuchanie do zespołu wokalno-tanecznego. Niespodziewana awaria samochodu sprawia, że Krystyna zmuszona jest szukać pomocy u mężczyzny, którego nie widziała od lat. To spotkanie zmieni wiele w życiu każdego z nich.

Opowieść, która mogłaby dotyczyć każdego z nas. Śmierć człowieka rozpoczyna reakcję łańcuchową wciągająca coraz to nowe osoby, od sąsiadów zaczynając. Satyra na świat, w którym żyjemy, oparta na prawdziwej historii.

Historia mima ulicznego, który traci wiarę w sens własnej pracy.

Wiele różnych spojrzeń na życie przedstawianych przez bezdomnych. Mówią oni o sobie, o ludziach przechodzących obok, świecie, do którego oni już nie nalezą i który nie chce wiedzieć o tym, że istnieją.

Marcin jest niewidomym kibicem i masażystą w piłkarskim klubie. Choć może jeździć z piłkarzami, to nie wyobraża sobie innego sposobu dotarcia na mecze Widzewa niż z kibicami. Sam mierząc się z życiem, wychowuje 4-letniego Henia. Zabiera go na stadion, pokazuje swoją pracę i świat kibiców Widzewa. Henio ma słaby wzrok i podobnie jak ojciec może przestać widzieć. Ojciec przygotowuje go do dorosłego życia.

Fantazja fabularna: epizod z Powstania Warszawskiego, wymyślony przez studenta katowickiego Wydziału Radia i Telewizji UŚ i zainscenizowany przezeń w etiudzie pod opieką Filipa Bajona, Magdaleny Piekorz i Michała Rosy. Efekt dramaturgiczny wynika tu ze sprzeczności między bezwzględną ostatecznością sytuacji a codzienną zwykłością reakcji emocjonalnych trójki mężczyzn występujących w epizodzie.