Filmy Gruzja

Jesień – ulubiona pora roku poetów i melancholików – to też czas, w którym w jednych z sadów w Abchazji dojrzewają mandarynki. Od morza wieje jeszcze ciepły wiatr, lasy na wzgórzach pokrywają się złotymi liśćmi. Jest rok 1992, więc ciszę przerywają odgłosy toczącej się wokół wojny. Mało kto je słyszy, bo okolica zagrożona wojenną pożogą jest już praktycznie wyludniona. Swoich domów nie opuścili tylko bezstronni Estończycy – Markus (Elmo Nüganen) i jego sąsiad Ivo (Lembit Ulfsak). Córka Iva wróciła do Estonii, uciekła przed wojną. Mężczyzna nie ma w sobie siły, by zerwać więź z przeszłością i opuścić miejsce, w którym została pochowana jego żona. Markus pielęgnuje sad mandarynkowych drzew, Ivo wyplata kosze, w których obaj plantatorzy sprzedają owoce regularnie pojawiającym się w okolicy żołnierzom. Konflikt zbrojny w okolicy nabiera jednak na sile. Po jednej z bitew Ivo znajduje ocalałego z potyczki, rannego Czeczena Ahmeda (Giorgi Nakashidze). Nie zważając na niebezpieczeństwo zabiera go do swojego domu. Grzebiący zmarłych Gruzinów Markus znajduje tymczasem młodego rannego Gruzina o imieniu Niko (Mikheil Meskhi). Bezstronni plantatorzy mają teraz pod swoim dachem żołnierzy wrogich sobie armii. Czy mężczyźni będą potrafili się porozumieć i w małej abchaskiej wiosce nie rozleje się więcej krwi?

W wyniku rosyjskiej inwazji na Czeczenię 9-letni Hadji traci rodziców. Osierocony, wspólnie ze swoim malutkim bratem, ucieka z rodzinnych stron i dołącza do tłumu uchodźców. W trakcie tułaczki Hadji poznaje Carole (Bérénice Bejo) – pracownicę komisji praw człowieka w Unii Europejskiej. Z jej pomocą chłopiec powoli otrząsa się z wojennych doświadczeń i wraca do normalnego życia. Nie wie, że poszukuje go starsza siostra, której cudem udało się ocaleć z rzezi.

Późne seksualne przebudzenie 48-letniej Etero (Eka Chavleishvili) wydaje się lekiem na dojmujące poczucie izolacji w konserwatywnej wiejskiej wspólnocie gdzieś na peryferiach Gruzji. Tymczasem ona wcale nie pragnie iść w ślady plotkujących przy waflach sąsiadek. Nie jest kobietą samotną, lecz samodzielną – kocha czytać, szlifuje angielski i ma plany na zbliżającą się emeryturę. Rycerz w dostawczaku, owszem, wybawia ją z rutyny i oferuje pierwsze w życiu miłosne doznania. Ale czy związek z mężczyzną naprawdę wart jest więcej niż cenna niezależność?

W zwykłym społeczeństwie patriarchalnym w Gruzji trzy pokolenia żyją pod jednym dachem. Wszyscy są wstrząśnięci, gdy 52-letnia Manana (Ia Shugliashvili) postanawia wyjechać z domu rodziców i żyć samotnie. Bez rodziny i męża zaczyna podróż w nieznane.

Podczas konfliktu między Gruzją a Abchazją, mały Tedo wraz z matką uciekają z rodzinnej Abchazji. Jego ciężko chory ojciec musiał pozostać w domu. Kilka lat później, 12-letni Tedo i jego matka usiłują związać koniec z końcem, mieszkając na obrzeżach gruzińskiej stolicy Tbilisi. Tedo jest pomocnikiem w warsztacie samochodowym, matka zaś pracuje jako ekspedientka. Tedo nie potrafi pogodzić się z ciężkim losem uchodźcy. Gdy pewnego dnia nakrywa matkę z kochankiem, postanawia wrócić do Abchazji i odnaleźć ojca, z którym od przyjazdu do Gruzji urwał się kontakt. Uniwersalna historia o konsekwencjach wojny, nacjonalizmie oraz dzieciach, które zbyt szybko zmuszone były dorosnąć.

Grupka amerykańskich podróżników przemierza bezdroża Gruzji. Niespodziewanie jeden z nich następuje na minę lądową. Mężczyzna jest w potrzasku, gdyż zejście z miny i choćby najmniejszy jego ruch może spowodować wybuch. Gdy w miejscu zdarzenia pojawia się tajemniczy, miejscowy mężczyzna, sprawy zaczynają się jeszcze bardziej komplikować.

Niniejszy dokument jest relacją z kaukaskich stref konfliktowych, głównie dotyczy dwóch zbuntowanych/walczących o niepodległość republik Gruzji: Osetii Południowej i Abchazji. Zdjęcia z miejsc, gdzie rzadko dociera kamera, udokumentowane dowody przemocy sił rosyjskich, materiały z miejsc eskalacji konfliktu, które następnie trafiały do mediów odpowiednio spreparowane, przedstawiając innych winnych niż można by wnioskować z pierwotnego materiału (często oskarżano Gruzinów).

Czarna Grań. Ponoć owiana jest złą sławą, ale para zakochanych snowboardzistów za nic ma przestrogi miejscowych. Jadąc w gęstej mgle, dziewczyna traci kontakt z Maksem. Zostaje sama. Wkrótce poczuje na plechach śmiertelny oddech psychopaty ścigającego ją na skuterze śnieżnym.

Ten impresjonistyczny dokument kreśli sugestywny obraz życia w Chiaturze – częściowo opuszczonym górniczym mieście w zachodniej Gruzji.

Nierozłączne, Eka (Lika Babluani) i Natia (Mariam Bokeria) mieszkają w Tbilisi. Gruzja, po upadku Związku Radzieckiego, to kraj wojny w Osetii i Abchazji. Jednak sen z powiek spędzają im nie ruchy wojsk, a domowe konflikty. W wieku 14 lat żyją jak wiele młodych dziewczyn. Ich losy, związki rodzinne, sposób zachowania doskonale wyjaśniają naturę Gruzji. W obliczu męskiej dominacji, walczą o swoją wolność z energią i siłą młodości.