RECENZJA: Wyznania nastolatki 0

Wyznania nastolatki to kameralna opowieść o Minnie (Bel Powley), która na pewno nie zalicza się do klasowych Wrednych dziewczyn. Przypomina hipiskę, która stara się rozpocząć autonomiczne życie w zwariowanej rodzinie, gdzie mama (Kristen Wiig) nie może uporać się z przeszłością i dorosnąć do roli odpowiedzialnego rodzica. Minnie znajduje się w centrum seksualnej burzy, pierwszych fascynacji i erotycznego uniesienia. Choć wydaje się szarą i wycofaną myszą, sprawnie rozkłada karty i osiąga swój cel.

Heller zamienia wyznania w rodzaju „drogi pamiętniczku” w żywe i nośne przekazy zapisywane na magnetofonie, dzięki czemu Minnie zyskuje ogromną dawkę indywidualizmu. Reżyserka sprawnie łączy niewinność nastolatki z jej zdolnością do manipulacji i uwodzenia. Bel Powley już w Randce z królową Julian Jarrold pokazała, że rośnie z niej aktorka charakterystyczna, umiejąca połączyć humor z powagą. I sprawnie z tego korzysta, kreując nastoletnią dziewczynę na progu dorosłości.

Wyznania nastolatki to film, który nie przekracza granic, ale nie sili się na nachalną pruderię. Z otwartością mówi o pierwszych doświadczeniach seksualnych młodej kobiety i więcej w nim życia niż w Dzienniku nimfomanki. Heller zyskuje również dzięki otwartemu i szczeremu poczuciu humoru i dojrzałości w prowadzeniu aktorów.

Film tej debiutującej reżyserki zyskuje dzięki prostocie i szczerości. Każda emocja przeżywana przez Minnie niesie w sobie podwójną siłę rażenia. Nastolatka smakuje i bez zahamowań doświadcza otaczającego świata. Nie kłamie przed widzami i w tym tkwi jej największa siła. Nawet jeśli epatuje naiwnością, popada ze skrajności w skrajność, daje nadzieje, że amerykańska nastolatka to nie tylko kolorowy świat popkultury i seksualnego wyuzdania. Wyznania nastolatki to historia miłości, poszukiwania i emocjonalnego dojrzewania.

Ocena: 7/10