Tyrion (Peter Dinklage) wraz z pozostałymi Lannisterami stają do walki o własne życie, kiedy Stannis Baratheon (Stephen Dillane) na czele swojej floty przeprowadza atak na Królewską Przystań.
Ciekawostki
dodaj ciekawostkęObsada i ekipa
- Po wyemitowaniu odcinka Benioff zapowiedział, że pod koniec czwartego sezonu odbędzie się bitwa o wiele większa niż bitwa o Czarny Nurt.
Okoliczności
- W pierwszej wersji scenariusza flota Stannisa miał zostać uwięziona w zatoce przy pomocy ogromnego łańcucha. Zrezygnowano jednak z tego z powodu ograniczeń budżetowych.
- Producenci David Benioff i D.B. Weiss byli bardzo zawiedzeni faktem, że podczas zdjęć do pierwszego sezonu nie starczyło czasu na nakręcenie bitwy o Green Fork. Dlatego kiedy z powodu ograniczeń budżetowych HBO chciało wyciąć z drugiego sezonu bitwę o Blackwater, robili wszystko, żeby przekonać szefów stacji do zwiększenia budżetu odcinka i zachowania bitwy w scenariuszu.
Pozostałe
- Reżyser, który pierwotnie miał pracować nad odcinkiem, wycofał się z projektu. W ostatniej chwili reżyserię powierzono Neilowi Marshallowi, który dodał do scen bitewnych więcej elementów i sekwencji, niż przewidywał poprawiony przez producentów scenariusz.
- Odcinek miał największy budżet i zawiera największą ilość efektów wizualnych ze wszystkich nakręconych do tej pory odcinków.
- W powieści bitwa o Blackwater ma miejsce za dnia.
- Możliwe spoilery W powieści flota Stannisa nie zostaje w jednej chwili zniszczona przez potężną eksplozję.
- W powieści Ogar nie proponuje Sansie, że zabierze ją na Północ.
- W powieści to nie Loras Tyrell, lecz jego starszy brat Garlan, bierze udział w bitwie o Blackwater w zbroi Renly'ego.
- Piosenka śpiewana przez żołnierzy to znana z powieści ballada „Deszcze Castamere”, która opiewa zwycięstwo Tywina Lannistera nad zbuntowanym rodem Reyne'ów z Castamere.
- Kiedy Wielki Maester daje królowej Cersei truciznę, opisuje ją jako śmiertelną i skuteczną. Jest to nawiązanie do pisarza Jacka Vance'a, który jest jednym z ulubionych autorów George'a R.R. Martina.
- Jest to pierwszy odcinek, którego akcja toczy się tylko w jednym miejscu (King's Landing).
- Żołnierzem, który usiłował zabić Tyriona, był Ser Mandon Moore, członek gwardii królewskiej. W powieści nie dowiadujemy się, kto zlecił Ser Mandon zabójstwo Tyriona.
- Żeby stworzyć efekt płonącego dzikiego ognia, w kierunku wody wystrzelono z katapult wazelinę, której kolor zmieniono w postprodukcji na zielony.
- W powieści w bitwie o Czarny Nurt brało udział pięciu synów Davosa – Dale, Allard, Matthos, Maric i Devan. Bitwę przeżył jedynie Devan. Dwaj najmłodsi synowie Davosa – Stannis i Steffon – nie brali w niej udziału.
- Tytuł odcinka nawiązuje do nazwy zatoki, nad którą rozgrywa się bitwa.
- Możliwe spoilery Scena, w której Cersei przygotowuje się do otrucia Tommena, została zainspirowana otruciem dzieci przez Magdę Goebbels podczas zdobycia Berlina.
- Pomimo zwiększenia budżetu odcinka pieniędzy nie starczyło na ukazanie bitwy w sposób, w jaki opisana została w powieści. Mimo że George R.R. Martin podczas pisania scenariusza brał pod uwagę ograniczenia budżetowe, producenci musieli wyciąć kilka scen z jego ostatecznej wersji.
- W powieści bitwa o Czarny Nurt miała miejsce za dnia.
- W scenariuszu George R.R. Martin zapisał wypowiedzianą przez Tyriona kwestię: „Ja poprowadzę atak tylko raz”. To Peter Dinklage wpadł na pomysł, żeby wypowiedzieć ją dwukrotnie. Raz ściszonym głosem do samego siebie, a później głośniej, żeby usłyszeli go żołnierze.
- George R.R. Martin jest fanem reżysera Neila Marshalla od czasu, gdy zobaczył wyreżyserowany przez niego horror Zejście.
- Grający Bronna Jerome Flynn śpiewa Deszcze Castamere. W latach 90. Flynn należał do duetu muzycznego Robson & Jerome.
- W pierwszej wersji scenariusza w bitwie miały pojawić się konie.
- Scenariusz do odcinka napisał George R.R. Martin, autor powieści, na których oparty jest serial.
- W pierwszej wersji scenariusza miału pojawić się trzy ogromne trebusze, z których obrońcy miasta mieli ostrzeliwać żołnierzy Stannisa.
- W jednym z wywiadów George R.R. Martin powiedział, że Benioff i Weiss zmienili napisany przez niego dialog Cersei z Tommenem z końcowej sceny.
- Neil Marshall miał półtora tygodnia na przygotowanie się do zdjęć do odcinka. W tym czasie uznał, że jeden z fragmentów scenariusza jest niezrozumiały. W scenariuszu Stannis prowadzi swoich ludzi do ataku i nie pojawia się w bitwie aż do czasu, kiedy jego żołnierze odciągają go z pola bitwy, gdy zaczyna się odwrót. Marshall dodał do scenariusza scenę, w której Stannis wspina się na mury i walczy z ich obrońcami.
- W jednym z wywiadów George R.R. Martin powiedział, że to Benioff i Weiss napisali scenę walki Bronna z Sandorem Cleganem w karczmie.
- W jednym z wywiadów Benioff i Weiss powiedzieli, że pomimo wszystkich strasznych rzeczy, które do tej pory spotkały Sansę, grająca ją Sophie Turner najbardziej bała się, kiedy musiała nakręcić scenę, w której Sansa śpiewa hymn „Gentle Mother, Font of Mercy”.
- W powieści Stannis nie powierzył dowództwa nad swoją flotą Davosowi, lecz swojemu szwagrowi Ser Imryemu Florentowi.
- W powieści Tyrion rekwiruje wyroby wszystkich płatnerzy w mieście i każe je przekuć w olbrzymi łańcuch.
- W powieści Stannis nie bierze czynnego udziału w bitwie o Czarny Nurt.
- W powieści flota królewska zostaje zniszczona, kiedy wciąga flotę Stannisa w zastawioną przez Tyriona pułapkę z dzikiego ognia.
- W powieści spalone kadłuby statków zostają użyte przez żołnierzy Stannisa jako most, dzięki któremu dostają się oni na plażę.
- W powieści Cersei nie prosi Pycellea ani nikogo innego o trucizne, ponieważ nigdy nawet nie rozważa zabicia siebie ani Tommena. Tommena nie ma nawet w Królewskiej Przystani podczas bitwy.
- W powieści Cersei i inne wysoko urodzone damy podczas bitwy przebywają w małej sali bankietowej.
- W powieści podczas bitwy Shae nie rozmawia z Cersei ani z Sansą.
- W powieści, kiedy Sandor przychodzi do komnaty Sansy, chce, żeby mu coś zaśpiewała, a ona śpiewa mu hymn „Gentle Mother, Font of Mercy”.
- W powieściach po śmierci Renly'ego Stannis przejął całkowitą kontrolę nad Krańcem Burzy, rodową siedzibą Baratheonów. Wtedy większość lordów, którzy popierali Renly'ego przechodzi na stronę Stannisa. Stannis sądził, że poprą go także Tyrellowie, i wysłał nawet do nich posłańców, którzy mieli negocjować warunki sojuszu z Tyrellami.
- W powieściach początkowo Tyrion i Cersei mieli nadzieję, że Renly i Stannis zużyją wszystkie swoje siły walcząc ze sobą nawzajem. Dałoby to Tywinowi Lannisterowi czas za pokonanie Robba Starka i powrót do stolicy przed przybyciem armii któregokolwiek z braci Baratheonów. Jednak Tywin po przegranej z Robbem został zmuszony do wycofania się do Harrenhal, skąd wyruszył dopiero wtedy, kiedy usłyszał, że armia Stannisa zmierza w stronę Królewskiej Przystani.
- W powieści po tym, jak Tyrellowie odrzucili propozycję przyłączenia się do Stannisa, Tyrion wysyła Littlefingera, który miał wynegocjować warunki na sojuszu z Tyrellami. Tyrion pozwolił Littlefingerowi na zaproponowanie Tyrellom małżeństwa Margaery z Joffreyem. Tyrellowie przyjęli warunki Tyriona i wysłali swoją armię do obrony Królewskiej Przystani przed Stannisem.
- W powieści po bitwie o Czarny Nurt pokonani Lordowie Stormlands przeszli na stronę Lannisterów. Jedynymi większymi twierdzami, które pozostały lojalne Stannisowi były Kraniec Burzy i Dragonstone.
- W powieści siły Stannisa atakujące Królewską Przystań liczyły około dwudziestu jeden tysięcy żołnierzy. Stolicy broniło około siedmiu tysięcy ludzi, na których składało się dwa tysiące starych członków straży miejskiej, cztery tysiące nowo zwerbowanych, niewyszkolonych i niezdyscyplinowanych strażników miejskich oraz ośmiuset najemników. Armia Tywina przebywająca w Riverlands liczyła dwadzieścia tysięcy ludzi, zanim została zaatakowana przez siły Edmure'a Tully'ego.
Pozostałe
- Komentarze
- Nagrody
- Wiadomości
- Wytwórnie
- Seanse TV
- Repertuar
- Inne strony www
Proszę czekać…
