Mari, wspólnie z rodzicami, Emmą i Johnem, przyjeżdża do rodzinnej posiadłości nad jeziorem. Wieczór postanawia spędzić w pobliskim miasteczku u swojej przyjaciółki, Paige. Przypadek sprawia, że obie trafiają do hotelu, w którym zaszyli się poszukiwani przez policję mordercy. Wkrótce okazuje się, że to zbiegły w więzienia psychopata, Krug, oraz jego rodzeństwo. Od tego momentu życie Mari i Paige zamienia się w koszmar. Podział jest prosty - oni są katami, dziewczyny ofiarami. Bite, dręczone i gwałcone z każdą chwilą czują jak śmiertelna pętla zaciska im się na szyi. Powoli tracą wiarę, że ich los się odmieni. Kiedy jednak banda, szukając schronienia, postanawia zaszyć się w domu rodziców Mari dziewczyny odzyskują nadzieję. Gdy Emma i John dowiedzą się, co przeszła ich córka, napastnicy poznają smak zemsty i do końca swych dni będą żałować, że trafili do ostatniego domu po lewej...
Przez niespełna rok studio rozważało wybór reżysera spośród stu kandydatur, zanim ostatecznie zatrudniono Dennisa Iliadisa, który zaimponował swym filmem z 2004 roku pt. Hardcore.
Producent Jonathan Craven – będąc jeszcze dzieckiem – pojawił się w oryginalnym Ostatnim domu po lewej z 1972 roku. Zagrał dziecko z balonem, którego Krug przebija, przechodząc ulicą.
Tony Goldwyn początkowo odmówił udziału w filmie ze względu na występującą w nim przemoc. Zmienił zdanie po tym, jak zobaczył pierwszy film reżysera Dennisa Iliadisa pt. Hardcore.
Okoliczności
Na nogach Paige i Mari podczas wizyty w hotelu widać siniaki i stłuczenia. Były one spowodowane wcześniejszym nakręceniem scen w lesie. Ekipa od charakteryzacji próbowała je uniewidocznić, jednak po tym jak, aktorzy realizowali sceny dla kaskaderów samodzielnie, ślady były zbyt widoczne, żeby przykryć je jakimkolwiek makijażem.
Lokalizacja zdjęć
Początkowo film miał być nakręcony w Westport w stanie Connecticut, gdzie powstał oryginał z 1972 roku. Ze względu na częste zmiany pogody w tych rejonach zdecydowano się poszukać innej lokacji.
Cały dom Collingwoodów, czyli jego wnętrze i strona zewnętrzna, został zbudowany w tym samym miejscu w celu uniknięcia problemów związanych z przenoszeniem produkcji do studiów nagraniowych.
Sceny wewnątrz i na zewnątrz domu Collingwoodów były kręcone w tym samym miejscu, aby uniknąć problemów z nagraniem dźwięku.
Początkowo film miał być kręcony w Westport w stanie Connecticut – tam, gdzie powstała oryginalna wersja z 1972 roku. Jednak groźba niebezpiecznych warunków pogodowych spowodowała, że poszukano innej lokalizacji.
Pozostałe
Początkowo film miał być wydany od razu na DVD w październiku 2009 roku, jednakże ze względu na pozytywne opinie po projekcjach testowych na jesieni 2008, zdecydowano się na dystrybucje kinową.
Film jest remakiem Ostatniego domu na lewo z 1972 roku, a ten sam w sobie jest remakiem filmu Ingmara Bergmana pt. Źródło z 1960 roku.
Podczas wywiadu 12 marca 2009 roku Sara Paxton zdradziła, że realizacja sekwencji gwałtu trwała 17 godzin.
Według „Gorezone Magazine” film był przeznaczony bezpośrednio do wydania DVD z premierą w październiku 2009. Jednak po pozytywnych testach jesienią 2008 zdecydowano się na dystrybucję kinową.