Filmy makbet

Nowa interpretacja klasycznej szekspirowskiej tragedii. Zasłużony w wojnach o honor Szkocji Makbet, zmęczony wojowaniem, wraca do domu, marząc jedynie o odpoczynku. Spotkane po drodze trzy wiedźmy przepowiadają mu jednak, że zostanie wkrótce królem Szkocji, a czynią to tak sugestywnie, że rozpierany żądzą władzy Makbet wierzy ich słowom. Przy pomocy żony, Lady Makbet, planuje i przeprowadza zamach na króla Duncana, spełniając w ten sposób przepowiednię. Gdy zasiada na upragnionym tronie, zaczyna rządzić twardą ręką, eliminując kolejnych potencjalnych kandydatów na swoje miejsce, jednak z czasem popada w paranoję. Nie tylko wydaje mu się, że wszyscy chcą go zgładzić, ale widuje także rozmaite zjawy przypominające mu o popełnionych w imię władzy grzechach i zaniedbaniach. Czy rzeczywiście traci zmysły, czy instynkt mobilizuje go po prostu do przetrwania za wszelką cenę? Lady Makbet również doświadcza strasznych wizji, a gdy nie potrafi sobie z nimi poradzić, zamienia i tak zadziwiająco trudne królewskie życie męża w jeszcze większe piekło.

Trzy czarownice postanawiają posadzić na tronie Lancre prawowitego króla, którego kilkanaście lat wcześniej uratowały przed zamordowaniem przez uzurpatora.

Film opowiadający losy Makbeta, lorda szkockiego który marzy o władzy i tronie królewskim. Za namową żony, podstępnie zabija króla Dunkana i sam zostaje królem. Polański zrobił film mroczny i posępny w tonacji, jednocześnie bardzo dramatyczny. Można dostrzec tu żal, rozgoryczenie i ból po niedawno zamordowanej ukochanej żonie Sharon Tate. Film był kręcony już po tej osobistej tragedii Polańskiego, po przyjeździe do Europy. Scenariusz napisał wspólnie z Kenethem Tynanem - krytykiem literackim i kierownikiem literackim brytyjskiego Teatru Narodowego. Krytycy zarzucali Polańskiemu iż powierzył główne role aktorom niedoświadczonym i zbyt młodym do tego dramatu, a taką właśnie obsadę - inną niż dotychczasowe inscenizacje i ekranizacje, Polański przygotował rozmyślnie Chciał przez to przełamać nieuzasadnioną według niego tradycję przedstawiania pary głównych bohaterów jako pary w średnim wieku.

Słynna adaptacja „Makbeta” w reżyserii Kurosawy. Tragedia Szekspira została przeniesiona do Japonii, z drobnymi tylko zmianami: u Szekspira Kawdor zostaje ścięty, tutaj popełnia seppuku, nie ma wątku najazdu z Norwegii. Główny bohater to Washizu, samuraj wierny kodeksowi bushido, który pod wpływem żony popełnia zbrodnie i dalej w nie brnie, zdając sobie sprawę z nieuchronności klęski. W końcu załamuje się, co jest całkowitym zaprzeczeniem głównej zasady bishido, pogardy śmierci.

Czarna Żmija postanawia zrobić dowcip swoim przyjaciołom. Zaprasza ich na przyjęcie i oznajmia, że razem z Baldrickiem skonstruowali wehikuł czasu, którym przeniosą się w przeszłość. Przyjaciele, jak to zwykle bywa, nie wierzą mu. Czarna Żmija postanawia im udowodnić, że się mylą. Wchodzą więc z Baldrickiem do wehikułu, który z założenia miał być tylko atrapą i naprawdę przenoszą się w przeszłość.

Szef mafii Charlie D'Amico, krwawo rozprawia się z wrogami swojej rodziny. W akcji najwyższe uznanie zdobywa Mike Battaglia. Dumny z siebie Mike, w drodze do domu razem z kumplem Bankiem Como udaje się do wróżki, która mu przepowiada, że niebawem stanie na czele mafii, po nim zaś bossem zostanie syn Como. Ruthie, żona Battaglii, nie do końca jest zadowolona. Żąda od męża by przyspieszył spełnienie przepowiedni, a to oznacza, że musi zabić Charliego. Mike ulega namowom żony i morduje szefa...