Filmy choroba, ironia, poezja

Każda epoka zna jednostki, które wywołując skandale i podsycając do buntu, rozprawiają się z powszechnie uznawanym ideałem wolności. W XVII wieku taką postacią był John Wilmot, znany również jako drugi hrabia Rochester. Ten sprytny i niezwykle utalentowany łajdak, swoim krótkim acz pełnym ekscesów żywotem godnym gwiazdy rocka epoki Restauracji, dał dowód literackiego geniuszu i świadectwo swojej niezachwianej wiary w wolność jako ostateczną wartość.

Film ukazuje wydarzenia z ostatniego okresu życia Norwida. Opisuje on historię poety, który w 1877 roku trafia do przytułku św. Kazimierza. Norwidowi trudno jest odnaleźć się w takim miejscu. Choć jego twórczość nie spotyka się z aprobacją słuchaczy, nie przestaje pisać.

Maj 1946 roku. Po dziewięciu latach internowania, Antonin Artaud (Sami Frey), aktor, artysta, pisarz, ostatecznie opuszcza azyl psychiatryczny, by powrócić do Paryża do swojej rodziny. Jacques Prevel (Marc Barbé), młody poeta, podąża za Artaudem w wędrówce między domem zdrowia Ivry'ego i Saint Germain-des-Prés, jednocześnie dążąc do tego samego co on: poezji, narkotyków i absolutów. Prevel staje się uczniem i towarzyszem jego geniuszu, którego kroniki obserwują aż do jego śmierci, dwa lata później. W tym powojennym Paryżu, gdzie poznaje nędzę i cierpienie, Prevel dzieli swoje życie między dwie kobiety, Rolande (Valérie Jeannet) i Jany (Julie Jézéquel), jednocześnie przywiązując się do Antonina, którego był synem, przyjacielem.

Po trzydziestu latach bez spotkania, Marianne odwiedza swojego byłego męża, Johana. Trafia jednak w środek wojny jaką prowadzi jej były ukochany, jego syn Henrik i jego córka Karin. Henrik nienawidzi Johana, ale stara się od niego pożyczyć pieniądze. Karin ma iść do konserwatorium w Helsinkach, ale woli studiować w Hamburgu, wbrew woli ojca. Wszystkie stare rany zostaną otwarte i doprowadzą do smutnego finału.