Filmy film czarno-biały, polska, satyra

Inżynier Jan Wiktus (Zygmunt Kęstowicz) wraca z zagranicy do rodzinnego miasteczka, gdzie czeka na niego stęskniona żona Helena (Ewa Wawrzoń). Wkrótce po powrocie, w domu Wiktusów, pojawia się Paola Campobella, kobieta którą Jan poślubił we Włoszech. Od tej pory rodzina inżyniera znajdzie się w centrum zainteresowania i będzie niewyczerpanym źródłem plotek. O ile mieszkanie we trójkę w zgodzie pod jednym dachem, okazuje się dla Wiktusów możliwe, o tyle dla miejscowej ludności ten stan rzeczy jest nie do zniesienia. Główny zainteresowany nie zamierza poddawać się naciskom opinii publicznej. Przecież kocha obie kobiety.

Inspektor PZU Anatol Kowalski jedzie na wakacje do Paryżewa. Nie jest to jednak prawdziwy urlop. Mężczyzna ma zdemaskować szajkę złodziei damskich kostiumów kąpielowych. Już na początku podróży popada jednak w tarapaty. W pociągu zamienia się walizkami z gościem ze Stanów Zjednoczonych.

Odstawiony we frak bezrobotny nędzarz Nikodem Dyzma stara się o pracę fordansera w warszawskim nocnym lokalu. Jednak właściciel oświadcza, że Dyzma jest prowincjuszem i nie daje mu angażu. Szczęśliwym trafem Dyzma znajduje na ulicy zaproszenie na bal wyższych sfer. Idzie tam z zamiarem oddania zaproszenia właścicielowi, licząc na suty napiwek. Przez omyłkę służący biorą go za ważnego gościa i wpuszczają na raut. Tam chamskie zachowanie Dyzmy otwiera mu drzwi do oszałamiającej kariery.

Małe miasteczko, gdzieś na dalekiej prowincji. Ludzie żyją tutaj spokojnie, nienękani jakimiś nadzwyczajnymi wydarzeniami. Również Paweł, który jest miejscowym milicjantem, nie narzeka na nadmiar pracy. Chciałby wyrwać się stąd, tak jak wielu innych, do dużego miasta, ale nie może wykazać się przed zwierzchnikami sukcesami, które zapewniłyby mu awans. Paweł ma małoletniego brata, który wpada na pewien pomysł mający pomóc bratu…

Henryk jest wiejskim chłopakiem, z trudem zdobył upragniony zawód tokarza. Z dyplomem w ręku wyrusza z rodzinnej Wólki do Warszawy, do dużej fabryki, o jakiej marzył. Nie wie, że dopiero teraz zaczną się przysłowiowe schody – walka z biurokracją. Jest nowym pracownikiem, więc żeby być przyjęty musi dostarczyć najpierw mnóstwo dokumentów: zdjęcia, badania lekarskie, opinię z poprzedniego zakładu pracy, skierowanie z Urzędu Zatrudnienia, zezwolenie na pracę w Warszawie. Zajęło mu to cztery dni, ale to nie wszystko, teraz musi tylko zebrać niezbędne pieczątki na karcie obiegowej, a potem to już z górki – tylko załatwić angaż, pobrać odzież ochronną i środki higieny… i już można pracować.