Obyczajowy 1956

Romek zostaje zwolniony z pracy. Od tego momentu cały wolny czas spędza z trzema przyjaciółmi – Filipem, Edkiem i Małym na kolejnych libacjach. Filip jako jedyny z nich posiada dziewczynę – Dankę. Okazuje się, że jest z nim ciąży. Postanawia zmienić się dla ukochanej, ale kolejne spotkanie z przyjaciółmi nie różni się zbytnio od poprzedniego.

Bohaterkami są trzy kobiety, które ocalały z kolumny obozowej. Udają się do Warszawy, gdzie trudno im odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Doskwiera im samotność. Każda z nich na własny sposób stara się ułożyć sobie życie.

W reportażu prasowym opisano niecodzienne zdarzenie, które stało się kanwą filmu. Na wsi lubelskiej miał miejsce tragiczny wypadek. Chłop zamordował swego sąsiada, ponieważ myślał, że jest on diabłem. Dziennikarz „śledczy” usiłuje dociec przyczyn tego zdarzenia… Dowiaduje się, że wieś opanowana przez klikę, której przewodzi miejscowy kułak, osobnik cyniczny i bezwzględny. Ma wszędzie wpływy i nie zawaha się przed niczym, aby odnieść korzyść… Czy opisane zdarzenie było skutkiem ciemnoty i zabobonu panującego na wsi?

Odstawiony we frak bezrobotny nędzarz Nikodem Dyzma stara się o pracę fordansera w warszawskim nocnym lokalu. Jednak właściciel oświadcza, że Dyzma jest prowincjuszem i nie daje mu angażu. Szczęśliwym trafem Dyzma znajduje na ulicy zaproszenie na bal wyższych sfer. Idzie tam z zamiarem oddania zaproszenia właścicielowi, licząc na suty napiwek. Przez omyłkę służący biorą go za ważnego gościa i wpuszczają na raut. Tam chamskie zachowanie Dyzmy otwiera mu drzwi do oszałamiającej kariery.

Stefan, jadąc samochodem z dziewczyną, dostrzega wyskakującego z pędzącego pociągu mężczyznę. Na stacji Brzezina zostaje zatrzymany tajemniczy mężczyzna z dwiema marynarkami. Sprawą zajmują się Karbowski i Knyszyn. Przesłuchanie tajemniczego Mikuły ukazuje straszną prawdę.

Ponury dramat chłopskiej rodziny z drugiej połowy XIX w.; uwiedziona przez gminnego pisarza (w zamian za obietnicę zwolnienia męża od służby wojskowej) kobieta ginie z ręki zazdrosnego męża. By uchronić męża przed wzięciem go na długie lata do rosyjskiego wojska, co groziłoby ruiną gospodarstwa, żona oddaje się pisarzowi gminnemu, Zołzikiewiczowi, który obiecał wyreklamować męża, czego jednak nie czyni. Zdesperowany Rzepa zabija żonę, po czym sam popełnia samobójstwo.

Juliete Hardy ma osiemnaście lat. Mieszka u pewnej rodziny w St. Tropez, ale w każdej chwili może wrócić do sierocińca. W miasteczku jest obiektem westchnień wszystkich mężczyzn. Trzech z nich, stara się jednak bardziej o jej względy. Są to: bogaty przedsiębiorca Eric Carradine, młody chłopak, któremu udało się wyjechać z miasta Antoine Tardieu i jego brat, Michel Tardieu.

Opowieść o prowincjonalnym miasteczku na Kielecczyźnie, jakich wiele w tym regionie. Miasto umiera, uciekają z niego mieszkańcy z nadzieją na lepsze jutro, nikt nie wraca z powrotem. Stare, opuszczone rudery, ludzie bez pracy wegetują na ławeczkach. Jedna piąta dorosłych poszukuje pracy. Jedynie prosperują niewielkie spółdzielnie rzemieślnicze: szewskie, stolarskie. Miasto odżywa tylko raz w tygodniu, w dzień targowy.