Filmy architekt

Dom Cobb (Leonardo DiCaprio) nie ma sobie równych w wykradaniu cennych sekretów ukrytych w ludzkiej podświadomości podczas fazy snu, w której umysł jest najbardziej podatny na ingerencję z zewnątrz. Wyjątkowe umiejętności Cobba czynią z niego pożądanego gracza w świecie szpiegostwa przemysłowego, ale również i zbiega, któremu przyjdzie zapłacić za nie wysoką cenę. Teraz Cobb dostanie drugą szansę, jeśli tylko zdoła dokonać rzeczy niemożliwej: incepcji - zamiast skraść myśl, musi zaszczepić ją w czyimś umyśle. Jeśli im się powiedzie, Cobb i jego zespół dokonają zbrodni doskonałej. Ale nawet najbardziej precyzyjne planowanie czy wyjątkowe umiejętności nie są w stanie przygotować ich na spotkanie z niebezpiecznym wrogiem, który wydaje się znać ich każdy krok. Wrogiem, którego nadejście może przewidzieć tylko Cobb.

Jest rok 2030, Ted sadza dwójkę swoich nastoletnich dzieci na kanapie i zaczyna opowiadać im tytułową historię. Opowieść rozpoczyna się gdy najlepszy przyjaciel Teda oświadcza się swojej dziewczynie, co wywołuje w Tedzie refleksję, że dla niego również nadszedł czas się ustatkować. Co zaskakujące - znajduje tę właściwą dziewczynę dość szybko. Jest nią dziennikarka Robin. Ted zaprasza ją na randkę, na której wszystko idzie dobrze aż do czasu, gdy Ted niechcący wyznaje dziewczynie miłość, wprawiając ją tym samym w zakłopotanie i przekreślając swoje szanse na usidlenie Robin.

Niezależna i pełna temperamentu Donna (Meryl Streep) prowadzi mały hotel na idyllicznej greckiej wyspie. Kobieta samotnie wychowuje córkę Sophie (Amanda Seyfried). Dziewczyna jest szczęśliwie zakochana i zamierza wziąć ślub. Donna postanawia zorganizować tę ważną uroczystość wraz ze swymi dwiema wiernymi przyjaciółkami, z którymi tworzyła kiedyś zespół Donna i Dynamitki: praktyczną i ułożoną Rosie (Julie Walters) oraz wielokrotną rozwódką Tanyą (Christine Baranski). Kobieta nie wie, że Sophie potajemnie zaprosiła na ślub trzech gości. Sophie, chcąc się dowiedzieć, kto jest jej ojcem, sprowadziła do Grecji mężczyzn, z którymi Donna miała romans 20 lat wcześniej. W trakcie jednej magicznej doby zakwitnie nowe uczucie, a ponadto potwierdzi się mądre przesłowie, że stara miłość nie rdzewieje.

Venus i Sky w czasie studiów byli najlepszymi przyjaciółmi. Nikt i nic nie było w stanie ich rozdzielić. Do czasu, gdy Venus zakochał się w swoim kompanie, który po jego wyznaniu boleśnie odtrącił chłopaka. Załamany Venus postanowił zniknąć z jego życia. Mija kilka lat. Vee jest teraz świetnym architektem, w wolnej chwili pomagającym swojemu bratu, Janusowi, w prowadzeniu osiedlowego sklepu spożywczego. Tam niespodziewanie wpada na Sky'a, który rozpoczął praktykę lekarską w miejscowym szpitalu. Wkrótce okazuje się, iż młody doktor od czasu zniknięcia przyjaciela ani na chwilę nie zaprzestał poszukiwań, zdając sobie sprawę, że nie jest w stanie bez niego żyć.

Po skończonym wykładzie uznany architekt polskiego pochodzenia Jeremiasz Angust usiłuje dostać się na lotnisko. Po drodze zatrzymuje go roztargniona dziewczyna, która tak jak on chce zdążyć na swój samolot. Oboje spóźnieni są zmuszeni czekać na kolejny lot. Początkowo ich rozmowa zdaje się być zabawą w uwodzenie, jednak stopniowo przekształca się w niebezpieczną grę. Coraz bardziej zirytowany niechcianym towarzystwem Jeremiasz nie jest w stanie uwolnić się od natrętnej współpasażerki. Dziewczyna z minuty na minutę pcha architekta w coraz bardziej mroczną pułapkę. A przecież wszystko zaczęło się tak niewinnie…

Środek Oceanu Północnoatlantyckiego. Pasażerowie luksusowego statku wycieczkowego Posejdon przygotowują się do nadejścia Nowego Roku. Na sylwestrowym balu pod pokładem olbrzymiego liniowca spotkali się między innymi zawodowy hazardzista, Dylan Johns (Josh Lucas), wychowująca samotnie syna Maggie (Jacinda Barrett), emerytowany strażak i były burmistrz Nowego Jorku (Kurt Russell), jego córka Jennifer (Emmy Rossum) i jej narzeczony Christian (Mike Vogel). Szampańska zabawa zostaje brutalnie przerwana z chwilą, kiedy w okręt uderza olbrzymia, 30-metrowa fala wywracając statek do góry dnem. Tysiące pasażerów zostaje uwięzionych pod pokładem z wolna pogrążającego się w oceanie kolosa. Za namową kapitana (Andre Braugher) prawie wszyscy pasażerowie decydują się pozostać w szczelnie zamkniętej głównej sali statku czekając na ratunek. Zaledwie kilka osób decyduje się na niebezpieczną wyprawę przez na wpół zatopiony i wypełniony zwłokami okręt w poszukiwaniu alternatywnej drogi ucieczki. Rozpoczyna się trzymająca w napięciu gra z czasem, w której stawką jest ludzkie życie.

Szklany dom nad jeziorem jest cichym przytulnym miejscem. Enklawą spokoju dla Kate (pani doktor z Chicago) oraz architekta Alexa. Jedyną rzeczą jaka ich dzieli to czas. A dokładnie dwa lata, Kate żyje w przyszłości. Mimo różnicy czasu nawiązują ze sobą kontakt listowny. Miłość jaka między nimi się rodzi, pozwala im przetrwać trudne chwile. Ale czy Kate uda się spotkać z Alexem mimo dzielącego ich czasu.

Boscy są po trzydziestce i mają trójkę dzieci. Poznali się jeszcze na studiach i od tej pory stanowią zgodne i kochające się małżeństwo. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia, a owocem ich miłości był Tomek. Niedługo później przychodzi na świat ich kolejny syn Jakub - zamknięty w sobie nieśmiały nastolatek. Średnia latorośl to w odróżnieniu od najstarszej typ sportowca i maniak deskorolki. Najmłodszy ośmioletni syn Kacper lubi podkreślać, że z racji wieku wszystko mu się należy. Boscy mieszkają pod Warszawą w przestronnym, kupionym na kredyt domu. Pieczę nad rodziną sprawuje Ludwik, który jest architektem i pracuje w domu. Natalia Boska po kilkuletniej przerwie zawodowej, którą poświęciła na wychowanie dzieci, wraca do pracy. Przed Natalią otwierają nowe perspektywy…

Tom jest niepoprawnym romantykiem. Wierzy, że nawet w obecnych cynicznych czasach prawdziwa miłość zdarza się tylko raz. Niestety Summer nie podziela jego zdania. To nie przeszkadza Tomowi walczyć o uczucia dziewczyny. Jest jak współczesny Don Kichote – marzyciel próbujący osiągnąć nierealne cele. Po jakimś czasie nie jest zakochany w Summer, tylko w idealizowanym obrazie dziewczyny, który sam stworzył. Historia zaczyna się w dniu gdy piszący teksty na kartki z życzeniami Tom (Joseph Gordon-Levitt) poznaje nową sekretarkę swojego szefa, Summer (Zooey Deschanel). Dziewczyna wydaje się być poza jego zasięgiem, ale okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego. Oboje uwielbiają The Smiths i surrealistyczne obrazy Magritte’a. Do tego Tom kiedyś mieszkał w Jersey, a Summer ma kota o imieniu Bruce. Pasują do siebie jak dwie połówki jabłka… Po trzydziestu jeden dniach akcja powoli się rozwija. Trzydziestego drugiego dnia Tom jest już zakochany na zabój. Summer jawi mu się jako ideał. Sto osiemdziesiątego piątego dnia przychodzi lekkie zawirowanie, ale Tom wciąż ma nadzieję. Jego relacja z Summer jest raz lepsza, raz gorsza – spotykają się, po chwili przestają do siebie odzywać. W filmie pojawiają się skoki w czasie, sceny na dzielonym ekranie, karaoke. Wszystko to składa się na kalejdoskop przeżyć i skłania do refleksji na temat tego, czemu próbujemy zrozumieć czym jest miłość.

Młode małżeństwo przeżywa dramat po stracie nienarodzonego dziecka. Chcąc przywrócić życiu namiastkę normalności, decydują się na adopcję. W pobliskim sierocińcu zaprzyjaźniają się z dziewięcioletnią Ester. Jej pojawienie się daje początek niecodziennym zdarzeniom. Kate odkrywa niebezpieczeństwo i usiłuje zwrócić na nie uwagę innym. Niestety, jej ostrzeżenia zostają wysłuchane w momencie, gdy dla wszystkich jest już za późno...