Filmy nieruchomość, deszcz

Lina McLaindlow, córka generała, po krótkiej znajomości poślubiła typowego lekkoducha Johna Aysgartha. Wkrótce jednak zaczyna drażnić Linę sposób bycia jej wybranka. Ma wrażenie, że widzi tylko powierzchowność męża, ale tak naprawdę go nie zna...

W 1892 roku legendarny kapitan kawalerii Joseph J. Blocker (Christian Bale) niechętnie zgadza się eskortować umierającego przywódcę Cheyenne'ów i jego rodzinę przez niebezpieczne terytorium.

Georges jest prezenterem telewizyjnym, który pewnego dnia otrzymuje tajemniczą paczkę z kasetą wideo. Na taśmie ktoś zarejestrował momenty z życia jego i jego rodziny. Z czasem nagrywane na kasetach filmy stają się coraz bardziej intymne. Georges postanawia pójść na policję, jednak ta odmawia pomocy. Mężczyzna zaczyna domyślać się, że autorem tajemniczych filmów może być człowiek, którego skrzywdził wiele lat wcześniej.

Zawstydzona kobieta żongluje przystosowaniem się do nowej roli żony arystokratki a obecnością jego pierwszej żony.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Nastoletni Robin i Danny piją alkohol nad rzeką. Na skutek bezmyślnego zakładu między nimi Danny tonie. Społeczność miasteczka obwinia Robina o spowodowanie śmierci przyjaciela. Chłopak nie mogąc znieść presji, ucieka z domu. Powraca do miasteczka i w akcie agresji rzuca w okna kamieniami...

Rozgrywająca się wśród grupki 30-latków opowieść, która chwyta ich w momencie pierwszego życiowego kryzysu. Nagła choroba i widmo śmierci uświadamia wszystkim własną śmiertelność i kruchość. Bezpośrednią inspiracją dla filmu były doświadczenia samego Assayasa, który mierzył się z odejściem swoich przyjaciół, ofiar AIDS. Akcja rozgrywa się w środowisku ludzi związanych ze sztuką i literaturą - pisarzy, wydawców, projektantów mody. A jednym z ważniejszych rekwizytów jest praca Josepha Beuysa. Podzielony na sześć rozdziałów i prowadzony charakterystycznymi brzmieniami gitary Alego Farka Touré’go "Koniec sierpnia, początek września" wprowadza nas w aurę wczesnej jesieni. Chodzi oczywiście nie tyle o porę roku, ile porę życia, kiedy nieodwracalnie zatrzaskują się wrota młodości, nadchodzi czas pierwszych rozliczeń, rozczarowań, rozstań.