Filmy na podstawie powieści, taniec, cud

Tytułowy Johnny to młody Amerykanin, który z powodu wpojonych mu przez nieżyjącego już ojca ideałów, zaciąga się do wojska, aby jak twierdzi, podczas I wojny światowej "walczyć o demokrację". Podczas inspekcji okopów Johnny zostaje wyznaczony do idiotycznej misji, w której zostaje bardzo ciężko ranny. Wybuch bomby pozbawia go rąk, nóg oraz twarzy, a w dalszej konsekwencji - również wzroku, słuchu i węchu. Lekarze cudem ratują młodego żołnierza, który po umieszczeniu w szpitalu określony jest mianem "warzywa". Diagnoza lekarzy nie jest do końca trafna. Wewnątrz zmasakrowanego organizmu nadal funkcjonuje mózg. Chłopakowi udaje się wymyślić sposób porozumiewania się z otoczeniem przy pomocy alfabetu Morse'a. W ten sposób Johnny nawiązuje kontakt z jedną z pielęgniarek...

Rok 1969. Doktor Malcolm Sayer (Robin Williams) otrzymuje pracę w nowojorskim szpitalu. Wśród jego pacjentów są także zapomniane ofiary epidemii z 1916 roku - ludzie, których wirus zmienił w żywe posągi. Jednym z nich jest Leonard Lowe (Robert De Niro). Doktor Sayer orientuje się, że istnieje nowy, eksperymentalny środek umożliwiający "przebudzenie" Leonarda i innych chorych. Przebudzenie, które przywróci ofiarom epidemii życie z wszystkimi jego blaskami i cieniami, a lekarzowi da szansę przypomnienia sobie, czym są ludzkie uczucia sympatii i przyjaźni.

Pi, syn właściciela zoo w Indiach, od najmłodszych lat poszukuje własnej duchowej drogi. Na kluczowe pytania szuka odpowiedzi zarówno w hinduizmie, w którego duchu został wychowany przez matkę, jak i chrześcijaństwie czy islamie. W każdej z tych religii odnajduje prawdę o Bogu. Kiedy Pi ma 17 lat, ojciec z przyczyn finansowych podejmuje decyzję o przeprowadzce rodziny do Kanady. Podczas morskiej przeprawy rozpętuje się burza i statek tonie. Przeżywa tylko Pi i kilkoro dzikich zwierząt, w tym tygrys bengalski o imieniu Richard Parker. Przez ponad siedem miesięcy dryfują na otwartym ocenie na małej szalupie ratunkowej. Żeby przetrwać, Pi próbuje oswoić drapieżnika.

Pewien grecki rzemieślnik dostaje zlecenie, by wykonać srebrny odlew kielicha, którego użył Chrystus. Na jego brzegu ma wyrzeźbić twarz Jezusa i jego apostołów. By jak najlepiej wykonać powierzone mu zadanie udał się w podróż do Jerozolimy i Rzymu. Tymczasem w mieście pojawia się człowiek, który twierdzi, że jest nowym Mesjaszem. By przekonać do siebie ludzi posługuje się jednak tanimi chwytami retorycznymi.

Młody ksiądz, mający przed sobą marne perspektywy, gdyż jest poważnie chory, przybywa do małego miasteczka, by objąć urząd proboszcza w skromnej parafii. Chce pomagać okolicznym mieszkańcom, niosąc im Słowo Boże. Szybko orientuję się jednak, iż parafianie nie darzą go zbytnią sympatią, nie za bardzo chcą się u niego spowiadać, ani nie mają do niego należytego szacunku. Ksiądz jest załamany takim obrotem sprawy. Dopiero rozmowy z przyjacielem, wikarym z sąsiedniego miasta, oraz zapisywane w osobistym dzienniku przemyślenia, dają mu siłę do działania...