Filmy metro, paryż, fotografia

Typowy dzień w zatłoczonym paryskim metrze. Nikt nie zwraca uwagi na nikogo, nawet na żebraczkę, która w geście rozpaczy uderza w twarz przypadkową kobietę. Ta próbuje ukryć emocje. Gdy wysiada, podbiega do niej młody mężczyzna, aby zapytać o powód przykrego incydentu. To Daniel – wrażliwy i sentymentalny trzydziestolatek, który obserwując ludzi, próbuje poznać logikę ich zachowań. Nazbyt jednak przeżywa wszystko, co go otacza i nie potrafi nabrać do tego dystansu. Jest typowym idealistą, dla którego świat jest ciekawą i emocjonalną zagadką.

Amelia to wyjątkowa osoba. Dzieciństwo spędziła w izolacji od rówieśników. Posiadając bujną wyobraźnię wymyślała sobie przyjaciół i stworzyła alternatywną wizję rzeczywistości, w której na przykład ludzie w śpiączce wykorzystują cały limit snu, po to żeby później nie musieć spać. To unikalne postrzeganie świata pozostało jej nawet gdy dorosła. Przez nie stała się nietuzinkową osobą, choć mogłaby wydawać się zwykłą kelnerką. A już całkiem niezwykłych rzeczy dokona, gdy w jej ręce trafi pewne stare pudełeczko...

Film opowiada niecodzienną sytuację z życia fotografa Mody. Thomas nie mając lepszych perspektyw na spędzenie wolnego czasu wyrusza w miasto z celem zrobienia zdjęć. Po wywołaniu okazuje się że przypadkiem uchwycił scenę morderstwa.

Śmiertelnie chory agent wykonuje zlecenie. W zamian ma otrzymać szansę na uratowanie życia.

Delphine (Emmanuelle Seigner) to poczytna paryska pisarka, która od jakiegoś czasu cierpi na brak weny. Gdy pewnego dnia w trakcie podpisywania książek poznaje tajemniczą kobietę (Eva Green), jej życie zaczyna stopniowo zbaczać z wcześniej wytyczonego toru. Między kobietami rodzi się relacja, która z czasem z przyjaźni zmienia się w toksyczne uzależnienie. Delphine zaczyna tracić kontrolę nad swoim życiem, a wszystko co uważała dotychczas za pewnik, zmienia swe pierwotne znaczenie.

Latem, na wakacjach Isabelle (Marine Vacth) obchodzi 17 urodziny w miejscu, które nie jest określone. Traci dziewictwo z młodym Niemcem. Wraca do Paryża, do liceum i smutnej codzienności. Celowo i potajemnie zajmuje się prostytucją. Dzieli klientów na mniej lub bardziej przyjemnych. Wśród nich wyróżnia Georgesa (Johan Leysen), który jest bardzo uprzejmy. Wokół niego nawet po jego śmierci będą się toczyć dalsze losy bohaterki.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Paryż. Ruchliwy bulwar. Ktoś rzuca pomięty kawałek papieru w wyciągnięte dłonie żebraczki. Zdarzenie to stanie się nicią, która na chwilę połączy drogi kilku postaci: Anny, młodej aktorki będącej u progu zrobienia kariery w filmie; Georges'a, jej życiowego partnera, fotoreportera wojennego, który rzadko bawi w Paryżu; jego ojca, rolnika; Jean'a, młodszego brata Georges'a, który nie wykazuje chęci przejęcia gospodarstwa ojca. Jest tam też Amadou, nauczyciel w instytucie dla głuchoniemych. Jego ojciec, taksówkarz pochodzi z Afryki. Jego młodsza siostra jest niesłysząca i to dzięki niej Amadou obrał taki zawód. Maria pochodzi z Rumunii i wysyła do domu pieniądze, które zdobywa w Paryżu żebrząc. Zostaje deportowana, wraca więc do domu, by spędzić trochę czasu z rodziną, nim znowu wyruszy w poniżającą podróż do Francji. Co oni wszyscy mają ze sobą wspólnego? Z sobą i z tymi wszystkimi, których napotykają na swej drodze?

W okupowanej Francji, należący do Ruchu Oporu inżynier Philippe Gerbier zostaje zdradzony i wydany nazistom. Po ucieczce dołącza do swoich w Marsylii, gdzie stara się doprowadzić do egzekucji zdrajcy. Film ukazuje nieustraszonych bojowników podziemia w sytuacjach niejednoznacznych moralnie, w których honor przestaje być wartością absolutną. O realizmie obrazu świadczy fakt, że zarówno autor powieści, która stanowiła podstawę dla scenariusza, Joseph Kessel, jak i reżyser filmu należeli do "Armii Cieni".