Filmy Bośnia i Hercegowina

Rok 1993, Bośnia i Hercegowina podczas wojny wywołanej rozpadem Jugosławii. Oddział żołnierzy bośniackich udający się na pozycje traci orientację z powodu mgły, wychodząc prosto pod lufy serbskich karabinów i czołgów. Z oddziału ocalało dwóch ludzi: Čika i Cera, choć ten drugi początkowo uważany jest przez swojego towarzysza za martwego. Ranny Čika znajduje schronienie w opuszczonym okopie znajdującym się pomiędzy wrogimi pozycjami, do którego wkrótce zostaje wysłany serbski oddział zwiadowczy. Serbowie umieszczają ciało Cery na minie pułapce, sądząc, że mają do czynienia z martwym. Čika zabija jednego ze zwiadowców i rani drugiego, żółtodzioba o imieniu Nino, po czym okazuje się, że Cera żyje. Tymczasem na pozycjach obu zwaśnionych stron zapada decyzja o wezwaniu sił pokojowych UNPROFOR.

Nazif, który chcąc pomóc swojej rodzinie, zajmuje się zbieraniem złomu, z trudem wiąże koniec z końcem. Dni upływają mu za poszukiwaniu żelastwa, w tym czasie jego partnerka Senada zajmuje się domem i dwiema małymi córeczkami. Niedługo urodzi trzecie dziecko. Po powrocie do domu po pracowitym dniu Nazif znajduje dziewczynę chorą, leżącą w łóżku. Następnego dnia pożycza samochód i zawozi ją do najbliższego szpitala. Okazuje się, że dziecko, które Senada nosi w sobie, nie żyje. W jej brzuchu znajduje się pięciomiesięczny martwy płód. Sytuacja jest krytyczna - kobieta musi natychmiast zostać przetransportowana do odległego szpitala.

Rodzeństwo Rahima i Nedim stracili rodziców podczas wojny w Bośni. Rahima pracuje jako kucharka i zarabia tylko tyle, ile potrzeba, żeby przeżyć. Siły dodaje jej wiara w Allaha. Niestety Nedim nie jest tak odpowiedzialny jak siostra.

Milena jest kobietą w średnim wieku, żoną i matką, żyjącą wygodnie w ekskluzywnej dzielnicy Belgradu. Pielęgnuje urodę, sumiennie gotuje, urządza przyjęcia i śpiewa w chórze. Oboje z mężem prowadzą beztroskie życie towarzyskie w grupie przyjaciół. Jednak stopniowo niepokojące elementy rzeczywistości przenikają do świadomości Mileny i zaburzają jej poukładany świat. Pewnego dnia podczas sprzątania odkrywa taśmę wideo, stanowiącą dowód obciążający jej męża strasznymi zbrodniami wojennymi. Tajemnica ta zmieni jej życie i ją samą w nieodwracalny sposób.

Catalina pochodzi z Kolumbii i studiuje prawo we Francji, gdzie właśnie odrzucono jej prośbę o przedłużenie pobytu. Idąc za radą jednego ze swoich profesorów, dziewczyna postanawia wyjechać do Sarajewa i spróbować uzyskać dostęp do materiałów Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii (MTKJ). Zebrane dane mogą jej pomóc w napisaniu ciekawej pracy, co z kolei umożliwiłoby pozostanie na uniwersytecie we Francji. Na miejscu Catalina szybko orientuje się, że plan się nie powiódł, ponieważ nie uzyskała pozwolenia na dostęp do archiwum. Pomocną dłoń wyciąga do niej tłumaczka misji, Nada, która namawia Catalinę do pozostania u niej w Sarajewie. Między kobietami rodzi się przyjaźń.

Bohater "Dzikiej gruszy", absolwent pedagogiki Sinan, przed ostatnimi egzaminami wraca do rodzinnego Çan w północno-zachodniej Turcji. Jako przybysz z większego miasta patrzy z mieszanką niechęci i pobłażania na prowincjonalną społeczność, którą opuścił przed laty. Stopniowo jednak życie w Çan angażuje go coraz bardziej, a marzenia o sukcesie - i wymarzonej karierze pisarza - okazują się trudne do urzeczywistnienia.

Sarajewo, 28 czerwca 2014 roku. W Hotelu Europa – najlepszym w mieście – jego szef przygotowuje się do powitania delegacji dyplomatów. W rocznicę stulecia zamachu, który doprowadził do wybuchu I wojny światowej, z tego miejsca ma popłynąć apel o pokój i porozumienie. Ale obsługa hotelu ma inne priorytety: jako że od miesięcy nie dostaje wynagrodzeń, planuje strajk. Na szefową protestu wybrana zostaje Hatidza z hotelowej pralni, chociaż jej córka Lamija, pracownica recepcji, strajkowaniu zdecydowanie się sprzeciwia. W międzyczasie, w odizolowanym od świata apartamencie prezydenckim, gość z Francji ćwiczy przemówienie. Gdzie indziej, reporter telewizyjny przeprowadza wywiad na temat wojny i jej konsekwencji. Czy Gavrilo Princip, zamachowiec z 1914 roku, był zbrodniarzem czy bohaterem narodowym? Jak długi cień rzuca na dzisiejsze czasy jego czyn?

Film podejmuje temat wojny w byłej Jugosławii. A dokładnie masakry w Srebrenicy, gdzie ponad 8 tysięcy bośniackich muzułmanów, mężczyzn i chłopców, zostało zamordowanych przez Serbów na oczach żołnierzy międzynarodowych sił pokojowych. Ale ta wojna jest inna, bo widziana oczami kobiet: reżyserki i jej tytułowej bohaterki, tłumaczki, desperacko próbującej nazwać i powstrzymać wydarzenia, których grozy nikt nie chce przyjąć do wiadomości. Aida (warta wszystkich nagród, wybitna kreacja Jasny Đuričić) pracuje w bazie ONZ, wokół której gromadzą się tysiące cywilów. Szukając w tłumie męża i synów, wierzy, że uda jej się kogoś przekonać, komuś wytłumaczyć, wybłagać jeden podpis, wynegocjować życie.