Etiuda 1959

Historia rzemieślnika, który reperuje lalki i kukiełki w świetle lampy naftowej. Pewnego dnia w jego zakładzie zakładana jest elektryczność. Wysłużoną lampę naftową zastępuje żarówka. Wkrótce następuje zwarcie i wybucha pożar, obracając w popiół cały warsztat.

„Klozet Babcia” to oryginalny tytuł opowiadania Leszka Szymańskiego, na podstawie którego powstał ten film. Przedstawia starą kobietę, tytułową babcię klozetową, która ze swojego miejsca pracy, miejskiego przybytku, wspomina własną młodość, piękno życia i tzw. lepsze czasy. Ostre zderzenie realnej teraźniejszości z romantyczną przeszłością pełną radości, barw żywcem wziętych z Kossaka lub Malczewskiego ale także dramatem ludzkim, pełnym bólu i rozpaczy ale za to jak innym od obecnej sytuacji zapomnienia i pogardy. Film jest kolejną etiudą Polańskiego, stworzoną jako praca dyplomowa w Łódzkiej Szkole Filmowej. Jest w pewnym sensie groteską, filmem drwiącym z tzw. „polskiej szkoły” i z jej podniosłego tonu.

Etiuda fabularna na podstawie opowiadania Sławomira Mrożka pod tym samym tytułem. Z konieczności posiadania słonia w fikcyjnym zoo rodzi się pomysł jego zrobienia. Powstaje olbrzymie, dmuchane zwierzę, które zamiast stać się główną atrakcją, odlatuje na oczach wycieczki szkolnej.

Ćwiczenie operatorskie Marka Nowickiego, prezentujące – niekonwencjonalnie – malarstwo Jerzego Nowosielskiego.