Krótkometrażowy 1968

Film dokumentalny przedstawiający ostatnią Mszę Św. odprawianą przez Ojca Pio z Pietrelciny w kościele Santa Maria delle Grazie 22 września 1968 roku. Następnego dnia Ojciec Pio zmarł.

Urocze dziewczyny z zespołu Filipinki śpiewają swoje największe przeboje. Nad brzegiem morza, skąpo ubrane śpiewają melodyjne „Parasolki”. Usłyszymy także takie piosenki jak „Spacer po porcie”, „Batumi”, „Charleston nastolatków” i inne.

Młody mężczyzna przechodzi przez ulicę usianą papierami. Widzimy nogi przechodniów. Potem zastajemy go w trakcie rozmowy z przyjacielem. – Czy nadal jesteś zdecydowany wyjechać? – Tak, dzisiaj o 17:00 wylatuję samolotem. Reżyser filmu Jean-Claude Biette opuścił Francję w wieku dwudziestu trzech lat, aby uniknąć służby wojskowej. Powyżej tego wieku nie można było już korzystać z odroczenia pod pretekstem studiowania. Co prawda w momencie jego ucieczki wojna w Algierii dobiegła już końca, ale obowiązkowa służba wojskowa nadal trwała szesnaście miesięcy.

Mały Sasza jest bez ojca. Jego mama pracuje w szpitalu i dużą część czasu chłopak spędza z pomocą domową Feniczką. Sasza bardzo pragnie mieć ojca - już trzech obcych mężczyzn nazywał tatą. Pewnego razu Feniczkę odwiedził marynarz Fiedia. Sasza nie odchodził od niego nawet na chwilę przez co bardzo rozzłościł gosposię, która długo marzyła o tym spotkaniu...

Gapiszon udał się w pełną przygód podróż do babci.

Film dokumentalny prezentujący historię wioski w prowincji Salerno w Kampanii, która przyciąga coraz więcej pielgrzymów. Wszystko to za sprawą świętego Antoniego, do którego dziennie przybywa nawet kilkuset pątników. Przyjeżdżają autobusami, prywatnymi samochodami, a nawet idą pieszo, aby pomodlić się do świętego z prośbą o ochronę przed demonami i nieszczęściami.

Eksperymentalny film krótkometrażowy dokumentujący pobicie młodego bojownika przez policję. Jest nieformalnym aktem oskarżenia państwa i policji o represyjną działalność skierowaną w stronę młodzieży.

Według pierwotnego zamysłu "Godzina wilka" miała się składać z 3 części. Horror miał poprzedzać kilkuminutowy prolog, w którym miały się pojawić zdjęcia z planu filmowego. Jednak reżyser z tego zamysłu zrezygnował przed premierą "Godziny Wilka". Echa tego można usłyszeć na początku "Godziny wilka" kiedy to słychać dźwięki i dialogi pracującej ekipy filmowej. Jednak, po śmierci reżyera, Szwedzki Instytut Filmowy zdecydował się upublicznić ten kilkuminutowy wstęp.

Film krótkometrażowy prezentujący młodego mężczyznę czytającego Ginsberga i mającego na sobie tylko slipy.

Film przedstawia artystę przygotowującego mrożonego indyka. Scena jest alegorią obecności amerykańskich wojsk we Włoszech, którzy obok wsparcia militarnego realizują programem pomocy żywnościowej. Zakopanie indyka w ogrodzie jest symboliczną reakcją i komentarzem artysty na temat sytuacji politycznej Włoch.