Mabel Ballin (urodzona jako Mabel Croft 1 stycznia 1887 roku w Filadelfii) przeżyła tragiczne dzieciństwo. W wieku zaledwie dwóch lat została osierocona przez oboje rodziców i trafiła pod opiekę dziadków. Dorastała w skrajnym ubóstwie; jej pierwsze doświadczenia sceniczne miały miejsce w Armii Zbawienia, gdzie grała na tamburynie, aby zbierać datki na rzecz potrzebujących. Jej los odmienił się dzięki pracy szwaczki. Jedna z zamożnych klientek dostrzegła w niej ogromny potencjał artystyczny i opłaciła jej czesne w szkole rzemiosła artystycznego. Mabel zaczęła malować pejzaże, które zyskały uznanie na wystawach, jednak jej prawdziwym powołaniem okazał się teatr. Mimo sukcesów w malarstwie Mabel porzuciła sztuki wizualne dla sceny, debiutując w musicalu „Bankers and Brokers”. Do świata filmu wkroczyła w 1917 roku, występując m.in. w popularnej serii o „Bobbym” u boku dziecięcej gwiazdy Bobby’ego Connelly’ego. Kluczowym momentem było małżeństwo z Hugo Ballinem (1909), uznanym malarzem i scenografem. Gdy po I wojnie światowej rynek sztuki podupadł, Hugo zajął się reżyserią, a małżonkowie założyli Ballin Independent Company. Mabel stała się główną gwiazdą produkcji męża, tworząc swoje najsłynniejsze kreacje. W 1923 roku magazyny filmowe opisywały ją jako kobietę o „naturalnej urodzie”, która niemal nie potrzebuje makijażu przed kamerą. Mimo dużej popularności Mabel zdecydowała się na emeryturę w 1925 roku, u szczytu sławy. Resztę życia spędziła u boku męża w Kalifornii, wspierając go w jego późniejszej karierze malarskiej i literackiej. Mabel Ballin zmarła 24 lipca 1958 roku w Santa Monica w wieku 71 lat. Została pochowana na Woodlawn Memorial Cemetery obok męża, który zmarł dwa lata wcześniej.