Adolphe Menjou był jednym z najbardziej charakterystycznych aktorów Złotej Ery Hollywood, znanym z nienagannego stylu, wyrafinowanych manier i kontrowersyjnych poglądów politycznych. Urodził się 18 lutego 1890 roku w Pittsburghu jako Adolphe Jean Menjou. Jego ojciec był emigrantem z Francji, a matka pochodziła z Irlandii. Dorastał w środowisku hotelarsko-restauracyjnym prowadzonym przez ojca, co pomogło mu wykształcić naturalną swobodę w kontaktach towarzyskich. Zanim trafił do filmu, służył w wojsku podczas I wojny światowej. Kariera Menjou trwała niemal pół wieku, obejmując płynne przejście z kina niemego do dźwiękowego. Sławę przyniósł mu rok 1921 dzięki rolom w filmach „Trzej muszkieterowie” oraz „Szejk”. Rola w „Paryżance” (1923) Charliego Chaplina ugruntowała jego wizerunek światowca, często cynicznego, ale zawsze doskonale ubranego „pana z towarzystwa”. W 1931 roku otrzymał nominację do Oscara za rolę redaktora Waltera Burnsa w filmie „The Front Page”. Po raz ostatni pojawił się na ekranie w filmie Disneya „Pollyanna” (1960), gdzie zagrał nietypową dla siebie rolę zgorzkniałego pustelnika. Menjou był uznawany za najlepiej ubranego mężczyznę w Ameryce. Twierdził, że jego garderoba to narzędzie pracy, a w swojej autobiografii „It Took Nine Tailors” (1948) opisał szczegółowo swoje podejście do mody i etykiety. Był trzykrotnie żonaty; jego ostatnią żoną była aktorka Verree Teasdale, z którą pozostał aż do śmierci. Poza ekranem Menjou był zagorzałym republikaninem o bardzo prawicowych poglądach. W okresie „Czerwonej Paniki” (lata 40. i 50.) był jednym z najbardziej aktywnych „przyjaznych świadków” przed Komisją ds. Badania Działalności Nieamerykańskiej (HUAC). Pomagał w tworzeniu czarnych list w Hollywood, wskazując osoby podejrzane o sympatie komunistyczne, co zrujnowało karierę wielu filmowców. Należał do skrajnie konserwatywnego John Birch Society. Adolphe Menjou zmarł 29 października 1963 roku w Beverly Hills z powodu przewlekłego zapalenia wątroby. Został pochowany na cmentarzu Hollywood Forever, a jego wkład w rozwój kina został upamiętniony gwiazdą w Hollywoodzkiej Alei Gwiazd.