Ben Hecht urodził się 28 lutego 1893 w Nowym Jorku, był wpływowym i niezwykle płodnym amerykańskim scenarzystą, reżyserem, producentem filmowym, dramaturgiem, dziennikarzem i powieściopisarzem. Uważany przez krytyków, takich jak Pauline Kael i Jean-Luc Godard, za „największego amerykańskiego scenarzystę” i geniusza, który „wynalazł 80% tego, co jest używane w hollywoodzkich filmach dzisiaj”. Hecht wywarł ogromny wpływ na kino amerykańskie. Urodzony w rodzinie żydowskich imigrantów z Rosji/Białorusi Ben Hecht dorastał w Racine w stanie Wisconsin. Porzucił szkołę średnią, aby rozpocząć karierę dziennikarską w Chicago na początku XX wieku. Pracował dla gazet, takich jak „Chicago Journal” i „Chicago Daily News”, gdzie relacjonował kroniki kryminalne i zyskał reputację reportera o ostrym, realistycznym stylu. Te doświadczenia stały się inspiracją dla jego późniejszej twórczości, w tym dla słynnej sztuki i filmu „Strona tytułowa” („The Front Page”). W latach 1918–1919 był korespondentem w Berlinie, a po powrocie do USA współtworzył czasopismo „Chicago Literary Times”. W 1926 roku Hecht przeniósł się do Hollywood, zachęcony telegramem od przyjaciela Hermana J. Mankiewicza, który pisał, że „miliony są do zgarnięcia, a jedyna konkurencja to idioci”. Hecht, choć często lekceważył pracę dla kina, uległ pokusie zarobków i szybko stał się jednym z najbardziej pożądanych scenarzystów. Jest uznawany za wynalazcę gatunku filmów gangsterskich. Jego scenariusz do filmu „Ludzie podziemia” („Underworld”, 1927) zapoczątkował modę na ten typ kina, a „Człowiek z blizną” („Scarface”, 1932) stał się legendarnym klasykiem. Znany był też z szybkości pisania (cały scenariusz potrafił stworzyć w jedenaście dni). Hecht specjalizował się w thrillerach kryminalnych, ale pisał także zwariowane komedie i dramaty. Jego dialogi były ostre, realistyczne i pełne slangowego języka, co idealnie pasowało do ery kina dźwiękowego. Często pracował w duecie z Charlesem MacArthurem, z którym stworzył wspomnianą sztukę „Strona tytułowa”. Ben Hecht pracował (często bez ujęciu go w napisać końcowych) przy wielu największych klasykach Złotej Ery Hollywood, w tym przy „Przeminęło z wiatrem” („Gone with the Wind”), „Dyliżansie” („Stagecoach”), „Urzeczonej” („Spellbound”) i „Osławionej” („Notorious”) Alfreda Hitchcocka. Zdobył pierwszą w historii Oscara nagrodę za najlepszy scenariusz oryginalny za film „Ludzie podziemia”. Otrzymał także drugiego Oscara za obraz „The Scoundrel” (1935), wspólnie z Charlesem MacArthurem. Łącznie był nominowany do tej nagrody sześć razy. Poza karierą filmową Hecht był zaangażowany w działalność społeczną i polityczną. Podczas II wojny światowej stał się zagorzałym orędownikiem sprawy żydowskiej i syjonistycznym aktywistą, działającym na rzecz ratowania Żydów z Europy. Jego bezkompromisowe poglądy doprowadziły do bojkotu jego filmów przez brytyjskich dystrybutorów w latach powojennych. Swoje poglądy wyraził w autobiografii „A Child of the Century” (1954) oraz książce „Perfidy” (1961). Był dwukrotnie żonaty (z Marie Armstrong i Rose Caylor) i miał dwie córki. Zmarł na atak serca 18 kwietnia 1964 roku w Nowym Jorku, w wieku 70 lat, podczas pracy nad scenariuszem do filmu Casino Royale.