Po obejrzeniu trylogii, można się czepić kilku rzeczy. Ja poprzestanę na jednej. Fatalnie rozpisany scenariusz dla Mary-Jane oraz fatalnie dobrana aktora do tej roli. Mary-Jane jawi się jako zwykła "latawica", a do tego "uroda" jak i "gra" Dunst, stawia krzyżyk nad tą postacią.

Nie rozumiem was… – przecież film nie jest zły, mi się nawet podobał. Moim zdaniem wiele lepszy niż poprzednie części, bardziej mnie wciągnął. Pomyślmy racjonalnie czy film zasługuje na średnią ocen 7.0 ? Nie !! Co najwyżej na 6.0, i taką właśnie ocenę postawiłem.

5/10 – Przyjemna, choć w dużej mierze rozczarowująca kontynuacja przygód człowieka pająka. Najbardziej boli sprawa czarnych charakterów. Zdecydowanie trójka to za wiele. Rozczarowuje szczególnie postać Venoma, która przecież w wersji animowanej jak i w komiksie była tak rozbudowana, a tutaj pojawia się gdzieś dopiero pod koniec filmu i tak naprawdę zostaje stoczona z nim jedna, końcowa walka. Sandman, któremu poświęcono znacznie więcej filmowego czasu też niczym nie zaskakuje. Tak naprawdę wydaje mi się, że Raimi położył większy nacisk na ukazanie wewnętrznej walki bohatera. Na takie płyciutkie problemy moralne w adaptacji tego komiksu jednak nie ma miejsca…

Spider-Man 3 no troszkę gorszy od poprzednich dwóch części jest dużo super bohaterskiego czynu, ale zbyt mocno naszpikowany różnymi pompatycznymi i ckliwymi monologami, chyba scenariusz był nie do końca dobrze opracowany, ale poza tym oczywiście polecam do oglądania.

Polecam 😉