Filmy pocałunek, teatr

Dyrektor nowojorskiego teatru rewiowego Martin Cortland (Robert Benchley), chce bliżej poznać jedną ze swych tancerek - Sheilę Winthrop (Rita Hayworth). Kupuje jej bransoletkę z brylantami i napisem "Dla mojej ukochanej Sheili". Złoty klejnot znajduje przypadkowo jego żona i grozi rozwodem. Cortland próbuje ją przekonać, że biżuterię kupił choreograf Robert Curtis (Fred Astaire). Zaprasza oboje na przyjęcie, podczas którego Robert oficjalnie wręcza bransoletkę tancerce. Nazajutrz prasa pisze o ich zaręczynach. Na wieść o tym zjawia się prawdziwy narzeczony dziewczyny, kapitan Tom Barton (John Hubbard). W tej sytuacji choreograf ucieka do koszar, bo właśnie dostał powołanie do wojska. Niestety w jednostce znów spotyka Toma...

Jake i Ella poznają się przez przypadek i szybko stają się najbardziej zakochaną parą na świecie. Zwieńczeniem ich romansu jest ślub. Ale piękna miłość Jake’a i Elli zostaje zniweczona przez niewierność i zazdrość obojga małżonków. Z pomocą odrobiny magii Ella przyjmuje postać kochanek Jake’a i próbuje w ten sposób wypełnić swoje przeznaczenie. Przesycona surrealistycznym humorem, hipnotyzująca opowieść o miłości, zdradzie i zemście.

Prawdziwa historia Afshina Ghaffariana (Reece Ritchie), młodego człowieka, który zaryzykował wszystko, by spełnić swoje marzenia jako tancerza. W Iranie jest on zabroniony, a młodzież podpala się, wyrażając przez to potrzebę wolności. Wraz z przyjaciółmi decyduje się stworzyć zespół, udają się na pustynię, z dala od czujnych oczu policji, mogą rozkoszować się tańcem.

Suzanne, imienniczka bohaterki filmu Za naszą miłość Maurice'a Pialata, którego plakat wisi w jej pokoju, jest szesnastolatką mieszkającą w Paryżu. Wydaje się bardziej dojrzała od swoich rówieśników, nieco zagubiona i przede wszystkim znudzona licealnym życiem – nie pociąga jej ani plotkowanie z koleżankami, ani picie piwa na imprezach. Pewnego dnia poznaje starszego od siebie mężczyznę, który zaczyna ją fascynować i szybko staje się odskocznią od nastoletniego świata. Oboje bohaterów zdaje się wiele dzielić, ale niewątpliwie łączy jedno: rodzaj romantycznego ennui, poczucie nieobecności i egzystencjalnego zawieszenia. Szesnaście mgnień wiosny to niepozbawiona melancholii opowieść o pierwszej miłości, dojrzewaniu i nastoletnich niepokojach. Eleganckie kadry rozsadza jednocześnie smutek i młodzieńcza energia, którą wspaniale oddaje Suzanne Lindon – reżyserka i jednocześnie odtwórczyni głównej roli.

Pięć historii, jeden temat - miłość. Jest i stare małżeństwo, jest i młoda dziewczyna próbująca poderwać nieśmiałego chłopaka, samotna kobieta sukcesu, kochającą matkę, a także kłótliwe małżeństwo. Każde z nich pragnie chociaż trochę miłości, ale czy wszystkim uda się to dostać?

Inspicjentka drugorzędnego teatralnego przedstawienia Polly Browne (Twiggy) jest zmuszona do dublowania odtwórczyni głównej roli na popołudniowym występie. Na przedstawieniu pojawia się hollywoodzki reżyser, który chce wyłowić nowego, utalentowanego aktora do swojej nowej sztuki.

Maj 1946 roku. Po dziewięciu latach internowania, Antonin Artaud (Sami Frey), aktor, artysta, pisarz, ostatecznie opuszcza azyl psychiatryczny, by powrócić do Paryża do swojej rodziny. Jacques Prevel (Marc Barbé), młody poeta, podąża za Artaudem w wędrówce między domem zdrowia Ivry'ego i Saint Germain-des-Prés, jednocześnie dążąc do tego samego co on: poezji, narkotyków i absolutów. Prevel staje się uczniem i towarzyszem jego geniuszu, którego kroniki obserwują aż do jego śmierci, dwa lata później. W tym powojennym Paryżu, gdzie poznaje nędzę i cierpienie, Prevel dzieli swoje życie między dwie kobiety, Rolande (Valérie Jeannet) i Jany (Julie Jézéquel), jednocześnie przywiązując się do Antonina, którego był synem, przyjacielem.

Reżyser i jego żona aktorka pracują razem nad adaptacją Andromachy Racine'a: ich życie codzienne – namiętność i destrukcyjna zazdrość – znajduje wyraźne odbicie w dramacie przeżywanym przez postaci sztuki teatralnej.

Harvey (Grégoire Colin), nieśmiały młodzieniec z prowincji, wita grupę gruzińskich chórzystów w towarzystwie Dinary (Dinara Drukarova), ich tłumaczki i służy jako przewodnik po Paryżu. Chłopiec dowiedział się, że jego ojciec może jeszcze żyje i wyrusza na poszukiwanie go, spotykając po drodze wielu znajomych i przyjaciół ojca.

Anaïs (Aurélie Houguenade), młoda i utalentowana aktorka teatralna, tak utożsamia się w swoją nową rolę Sarah Kane w "4:48 Psychosis", że jej współpraca ze swoim mentorem i reżyserem staje się niemożliwa. Po kolejnej kłótni, zdecydowała się zostawić wszystko i przenieść się do Londynu, w ślady swojej bohaterki. Po powrocie do Francji decyduje się zerwać ze swoim kochankiem i zakochuje się w kobiecie.