Filmy hollywood, relacja matka-córka

Biografia Howarda Hughesa - jednego z najbardziej ekscentrycznych milionerów XX wieku, czarującego producenta filmowego, nadzwyczaj przystojnego kobieciarza i wreszcie zapalonego lotnika. Reżyser Martin Scorsese skupia się na najbardziej twórczym etapie życia Howarda Hughesa (Leonardo DiCaprio): od połowy lat 20. po lata 40. Wtedy właśnie Hughes rozwijał pionierskie działania w zakresie swoich dwóch wielkich pasji - latania i filmu. Był to czas realizacji jego najśmielszych i najbardziej nieprawdopodobnych pomysłów, czas wielu burzliwych romansów i brutalnych przepychanek z korporacjami. Wtedy też Howard Hughes, człowiek o wielkich ambicjach, po raz pierwszy zetknął się z ceną sławy, bogactwa i własnej obsesji.

Bling Ring to film oparty na prawdziwej historii, która wstrząsnęła Ameryką. Wyreżyserowany przez laureatkę Oscara Sofię Coppolę (Między słowami), opowiada o słynnej grupie nastoletnich włamywaczy, obsesyjnie pragnących zbliżyć się do świata gwiazd. W poszukiwaniu ekstremalnych wrażeń, grupa Bling Ring zakrada się do domów hollywoodzkich celebrytów, gdzie dokonuje rozbojów. Magia luksusowych marek i wszechobecny glamour wydają się młodocianym złodziejom przepustką do lepszego, niedostępnego dla nich życia. To co zakazane, niesie za sobą jednak konsekwencje. Bling Ring ukazuje portret pokolenia zawieszonego między sławą a rzeczywistością.

Dokument HBO z bliska pokazuje nierozerwalnie połączone ze sobą biografie dwóch ikon Hollywood: znanej z legendarnej roli księżniczki Lei w Gwiezdnych wojnach Carrie Fisher i jej matki Debbie Reynolds, gwiazdy Deszczowej piosenki. Artystki zmarły nieoczekiwanie dzień po dniu pod koniec grudnia 2016 roku. Film kręcony był głównie w Beverly Hills, gdzie aktorki mieszkały przez pewien czas w dwóch sąsiadujących ze sobą domach. Kobiety łączyła pełna wzlotów i upadków relacja. Pod koniec swojego życia były jednak nierozłączne. W produkcji HBO w pełny ironii i ciepły sposób opowiedziały o swoim życiu i łączącej je więzi.

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.

Akcja filmu dotyczy kilku bohaterów, przedstawicieli świata amerykańskiej rozrywki i polityki. Jednym z nich będzie niezadowolony prezenter telewizyjny, drugim amerykański prezydent znajdujący się na skraju nerwowego załamania. [opis dystrybutora]

O Paulinie i Juliet, mimo tego, że bardzo różnią się charakterami, można powiedzieć, że dobrały się w korcu maku. Paulina jest trochę skrytą, ale inteligentną dziewczyną. Natomiast Juliet posiada wiele cech, których koleżanka jej zazdrości: cięty język, lotny umysł i całkowity brak oporów przy wypowiadaniu na głos swoich opinii. Być może właśnie owo przeciwieństwo charakterów sprawiło, że zostały przyjaciółkami. Teraz umocnić ich uczucia może odkryta nieoczekiwanie pasja pisania. Paulina i Juliet postanawiają pisać powieści. Stwarzają własną, bajkową rzeczywistość, którą nazywają Czwartym Światem. Przyjaciółki zagłębiają się coraz bardziej w ten wyimaginowany świat, tracąc powoli kontakt z rzeczywistością. Ta jednak nie pozwoli o sobie zapomnieć. Ich przyjaźń zostanie wystawiona na ciężką próbę, gdy okaże się, że gruźlica, z którą od jakiegoś czasu usiłowała walczyć Juliet, rozwinęła się tak bardzo, że dziewczyna musi leczyć się w sanatorium.

W czasach, kiedy tysiące rodzin szuka swej Ziemi Obiecanej w Ameryce, rodzina McCourtów wybiera drogę powrotną - do Irlandii, do Limerick, gdzie wiecznie pada deszcz. Życie tu jest jeszcze trudniejsze, ale przynajmniej Angela McCourt, matka gromadki dzieci, z których wielu nie dane będzie przeżyć kilku nawet lat, ma, z kim porozmawiać. Katolicka rodzina wybaczyła jej, że wyszła za protestanta i pijaka, matka i siostra wspierają ją jak mogą, choć czasem trzeba prosić o pomoc organizację dobroczynną. Zwłaszcza, że Malachy, ojciec rodziny nie potrafi jej utrzymać, a po kilku latach ostatecznie ją opuszcza. Losy rodziny McCourtów i zarazem swoje życie opisuje najstarszy syn Angeli, Frank.

Prawdziwa historia kontrowersyjnej gwiazdy filmowej Frances Farmer.

W 1939 roku Joan Crawford jest jedną z największych hollywoodzkich gwiazd. Jednak nie czuje się szczęśliwa. Mówi swojemu partnerowi, prawnikowi Gregowi Savittowi, że czuje się samotnie mieszkając w wielkiej posiadłości w Brentwood jedynie ze swoją sekretarką i gosposią. Ten aranżuje dla niej adopcję małej dziewczynki, której aktorka nadaje imię Christina. Film powstał na podstawie biografii hollywoodzkiej aktorki, którą napisała jej adoptowana córka.

Carrie Fisher ze swadą i humorem opowiada na scenie o swoim barwnym, choć niełatwym życiu. Nie omija tematów związanych z burzliwym związkiem jej rodziców, dorastaniem w Hollywood czy własną karierą aktorską. Wspomina nieudane małżeństwo z Paulem Simonem i porusza kwestię swojego uzależnienia od narkotyków i alkoholu. Nie brakuje jej przy tym dystansu do siebie i lekkości języka. A trzeba przyznać, że Carrie ma o czym mówić. Jest aktorką, autorką scenariuszy i bestsellerowych książek – na podstawie jednej z nich powstał znany film Pocztówki znad krawędzi. Jej rodzicami byli piosenkarz Eddie Fisher, po którym, jak twierdzi, odziedziczyła psychozę maniakalno-depresyjną, i hollywoodzka gwiazda Debbie Reynolds. Fisher w wieku dziewiętnastu lat stała się ikoną popkultury, wcielając się w rolę księżniczki Lei w kultowej trylogii „Gwiezdne wojny”. Znakomity monodram Carrie Fisher, oparty na jej własnym scenariuszu i wyprodukowany przez stację HBO, został nagrany przed żywą publicznością. Produkcja bawi i wzrusza, a sama aktorka prezentuje się jako osoba obdarzona błyskotliwym poczuciem humoru, zmysłem autoironii, a także ciętym językiem. Za reżyserię filmu odpowiedzialni byli twórcy „Party Monster” oraz głośnych dokumentów „Głęboko w gardle” i „Becoming Chaz”, Fenton Bailey i Randy Barbato. Obraz został wyróżniony dwiema nominacjami do nagrody Emmy (najlepszy montaż, najlepsza produkcja w kategorii program variety/musical/komedia).